[…] κὰι ἔφη πρὸς τὴν Ὀλυμπιάδα «δίδου νῦν τὴν πρός γέννησιν φωνὴν». Καὶ αὐτὸς δὲ ἐπένευσεν αὐτῆς τὸν τοκετὸν καὶ εἶπεν αὐτῇ∙ «βασιλὲα ἂρτι τέξῃ κοσμοκράτορα». ἡ δέ Ὀλυμπιὰς μεῖζον βοὸς μυκησαμένη ἀπεκύησε παῖδα ἄρρενα σὺνἀγαθῆ τύχῃ. Τοῦ δὲ παιδὸς πεσόντος εἰς τὴν γῆν ἐγένοντο βροντῶν κτύποι ἀλλεπάλληλοι καί ἀστραπῶν φωτισμοί, ὥστετὸν σύμπαντα κόσμον κινεῖσθαι.
Το παραπάνω απόσπασμα, προέρχεται από τη Μυθιστορία του Αλεξάνδρου,ένα λογοτεχνικό κείμενο που γράφτηκε γύρω στα μέσα του 3ου-4ου αι. μ. Χ από το Ψευδοκαλλισθένη. Πρόκειται για το πιο διαδεδομένο κείμενο παγκοσμίως, μετά τη Βίβλο. Το κείμενο μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες μεταξύ των οποίων συριακά, ισπανικά, κ.α.
Έκτοτε πολλά έχουν γραφεί και ειπωθεί για το μεγάλο στρατηλάτη της Μακεδονίας, πολλοί λαοί τον διεκδίκησαν κι ακόμα περισσότεροι τον θαύμασαν και εμπνεύστηκαν από την κληρονομιά που οι επιδρομές του άφησαν πίσω. Σήμερα κυκλοφορεί από τις Εναλλακτικές Εκδόσεις, το τρίτο κατά σειρά του φιλοσόφου Κώστα Παπαϊωάννου για την ελληνική τέχνη έργο με τίτλο η Κληρονομιά του Αλεξάνδρου.
Ο εκλιπών συγγραφέας, παρατηρεί έντονα πως «αν ο Αλέξανδρος κατέστη ο μοναδικός ήρωας, κοινός σε Ανατολή και Δύση, αυτό συνέβη γιατί ο κόσμος που δημιούργησε εκπροσωπεί τη μεγαλύτερη διεθνή κοινότητα που γνώρισε ποτέ ο πλανήτης».
Χωρισμένο σε επτά μικρά κεφάλαια και ένα κατατοπιστικό παράρτημα εικόνων, το αριστουργηματικό αυτό μικρό δοκίμιο ασχολείται με την κλασική και ελληνιστική τέχνη, τον ιρανικό φιλελληνισμό και την ιρανική αναγέννηση, που διαφαίνεται έντονα στα έργα τέχνης καθώς επίσης και στην μνημειακή τέχνη της Αρμενίας και της Γεωργίας. Εκτός των άλλων ο συγγραφέας προβαίνει σε σημαντικές αναφορές που διαμορφώνουν την κοινωνική ιστορία, αναφέροντας πως από την κλασική στην ελληνο-ρωμαϊκή εποχή το άτομο διαδέχεται τον πολίτη ενώ ακολούθως στο τέλος αυτής της εποχής γεννιέται μία νέα τέχνη η οποία δοξάζει τους νέους κυρίαρχους του κόσμου: τον Ρωμαίο dominus et deus, τον Βυζαντινό βασιλέα και τον Σασσανίδη «βασιλέα των βασιλέων».
Οι αναφορές και αναλύσεις που κάνει ο συγγραφέας στο μικρό αυτό δοκίμιο, αποδεικνύουν πως οι επιδρομές του θρυλικού Αλέξανδρου, ήταν κάτι πολύ περισσότερο από πολεμικές εκστρατείες, καθώς στο πέρασμά του διαδόθηκε η ελληνική γλώσσα και πολιτιστικά στοιχεία τα οποία συγκεράστηκαν με τα ανατολικά και οδήγησαν σε ένα αξιοθαύμαστο και πρωτότυπο πολιτισμό. Δικαίως οι εκστρατείες του ονομάστηκαν «ένοπλες εξερευνήσεις».
Κουλαφέτη Ιλιάνα
Χωρισμένο σε επτά μικρά κεφάλαια και ένα κατατοπιστικό παράρτημα εικόνων, το αριστουργηματικό αυτό μικρό δοκίμιο ασχολείται με την κλασική και ελληνιστική τέχνη, τον ιρανικό φιλελληνισμό και την ιρανική αναγέννηση, που διαφαίνεται έντονα στα έργα τέχνης καθώς επίσης και στην μνημειακή τέχνη της Αρμενίας και της Γεωργίας. Εκτός των άλλων ο συγγραφέας προβαίνει σε σημαντικές αναφορές που διαμορφώνουν την κοινωνική ιστορία, αναφέροντας πως από την κλασική στην ελληνο-ρωμαϊκή εποχή το άτομο διαδέχεται τον πολίτη ενώ ακολούθως στο τέλος αυτής της εποχής γεννιέται μία νέα τέχνη η οποία δοξάζει τους νέους κυρίαρχους του κόσμου: τον Ρωμαίο dominus et deus, τον Βυζαντινό βασιλέα και τον Σασσανίδη «βασιλέα των βασιλέων».
Οι αναφορές και αναλύσεις που κάνει ο συγγραφέας στο μικρό αυτό δοκίμιο, αποδεικνύουν πως οι επιδρομές του θρυλικού Αλέξανδρου, ήταν κάτι πολύ περισσότερο από πολεμικές εκστρατείες, καθώς στο πέρασμά του διαδόθηκε η ελληνική γλώσσα και πολιτιστικά στοιχεία τα οποία συγκεράστηκαν με τα ανατολικά και οδήγησαν σε ένα αξιοθαύμαστο και πρωτότυπο πολιτισμό. Δικαίως οι εκστρατείες του ονομάστηκαν «ένοπλες εξερευνήσεις».
Κουλαφέτη Ιλιάνα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου