"Όταν
φτάσανε οι δυο φίλοι στην στέρφα Παταγονική στέπα δεν ξέρανε ότι αυτή
τη χρονιά είχε ανθίσει η κίλα (αυτό συμβαίνει τρείς φορές τον αιώνα).Η
κίλα είναι μια ποικιλία μπαμπού των Άνδεων και φυτρώνει στις βαθιές
χαράδρες της κορδιγιέρας. Οι ινδιάνοι της Παταγονίας ξέρουν ότι κάθε
φορά που άνθιζε η κίλα ακολουθούσαν εποχές ερήμωσης και οδύνης. Τα
προφητικά κόκκινα άνθη της κίλα έβαψαν κόκκινη την Παταγονία των Άνδεων
και δε χρειαζόταν να περιμένεις πολύ για να δεις από πού θα ερχόταν το
κακό….."
Δεν άργησε να έρθει το
κακό για την Γη του Πυρός, και όπως σε κάθε περίπτωση δεν άργησε να
έρθει από αυτούς που αδυνατούν να αγαπήσουν τις καλύβες και τα χωράφια
και να εκτιμήσουν τον παγωμένο Παταγονικό αέρα που μεταφέρει νέα,
γεγονότα, μυρωδιές και ξεχασμένες ιστορίες. Το 2003, μια είδηση για την
Παταγονική γη, έπεσε ως κεραυνός εν αιθρία για τους μαπούτσε και τους
γιαγιάν. Η αργεντινή κυβέρνηση μελετούσε την περίπτωση παραχώρησης της
Παταγονίας στις Η.Π.Α., με αντάλλαγμα το μηδενισμό του τεράστιου χρέους
της, προς το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Βέβαια