Σάββατο 22 Δεκεμβρίου 2012

Βιβλιοπαρουσίαση Το κρυφό Σχολειό του Γιώργου Κευκαυμένου. Από την εφ. 'Ενωσις Δεκεμβρίου

Ένα από τα κύρια θέματα, που έχει απασχολήσει πληθώρα ιστορικών, είτε Ελλήνων είτε ξένων, είναι η ύπαρξη ή μη του «Κρυφού Σχολείου» στην τουρκοκρατούμενη Ελλάδα. Ήταν άραγε όντως ένας φαντασιακός μύθος που δημιουργήθηκε και υποστηρίχθηκε μετά την απελευθέρωση του 1821 ή είναι ένα πραγματικό γεγονός που έχει πλέον καταντήσει κατά φαντασίαν κάποιων, «μύθος»;


Απάντηση σε αυτό το ερώτημα επιχειρεί να δώσει ο Γιώργος Κεκαυμένος με το νέο του βιβλίο: «Το Κρυφό Σχολειό: το χρονικό μιας ιστορίας», που κυκλοφόρησε από τις Εναλλακτικές Εκδόσεις . Ουσιαστικά η διεξοδικότατη έρευνα του προαναφερθέντος, αποτελεί την «απόδειξη που αρκεί» για τον ιστορικό Άλκη Αγγέλου «για να ανατρέψει» όπως αναφέρει ο ίδιος «μια εξ ολοκλήρου αρνητική βεβαιότητα». Στην περίπτωση λοιπόν του συγκεκριμένου αιτήματος, ο Γ. Κεκαυμένος, δεν δίνει μία αλλά πολλές περισσότερες αποδείξεις, ικανές να ανατρέψουν τα μέχρι τώρα δεδομένα.


Ο συγγραφέας, στην μεγαλύτερη έκταση του βιβλίου του,

Παζαράκι βιβλίου στη Σαλονίκη!

Σαλονίκη: 

Το Άρδην διοργανώνει Χριστουγεννιάτικο Παζάρι Βιβλίου στην Θεσσαλονίκη. Το παζάρι θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 22 Δεκεμβρίου, από τις 8μ.μ. Εκεί, θα μπορείτε να βρείτε προσφορές των Εναλλακτικών Εκδόσεων, εκπτώσεις στις νέες μας εκδόσεις, καθώς και ένα μεγάλο ανταλλακτήριο μεταχειρισμένων βιβλίων.

Σας περιμένουμε με μεζέδες, χριστογεννιάτικα γλυκά και μουσική.


Στέκι του Άρδην Βαλαωρίτου 1 & Δωδεκανήσου γωνία στον 8ο όροφο







Τρίτη 18 Δεκεμβρίου 2012

Τι χρειαζόμαστε τη λογοτεχνία;


Νομίζω πως δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ ένα από τα εξεταζόμενα θέματα σ’ ένα από τα τελευταία μαθήματα που έδωσα στο Πανεπιστήμιο. Το μάθημα λεγόταν «Θεωρία της Λογοτεχνίας», διδάσκων ήταν ο κ. Νάσος Βαγενάς και το θέμα είχε τίτλο το εξής αμείλικτο ερώτημα: Ποια είναι η χρησιμότητα της λογοτεχνικής εμπειρίας; Θυμάμαι τον πανικό στα μάτια όλων ημών, που είχαμε επί βδομάδες αναλωθεί στην κατανόηση των σημαντικότερων λογοτεχνικών θεωριών (από τον Ρωσικό Φορμαλισμό και τη Νέα Κριτική μέχρι την «Ποιητική» του Αριστοτέλη και από το μεταμοντερνισμό του Roland Barthes ως τις προδρομικές περί λογοτεχνικότητας αναφορές του Ομήρου): Πανικό, που οφειλόταν στη διαπίστωση ότι όσο κι αν είχαμε διαβάσει δεν μπορούσαμε να απαντήσουμε σ’ ένα τόσο φαινομενικά απλό ερώτημα.

Χριστουγεννιάτικες κυκλοφορίες για ενηλίκους!

Χριστουγεννιάτικες ιστορίες, οικογενειακές, αστυνομικές ή και τρόμου για να μπούμε λίγο στο πνεύμα. Κλασικοί συγγραφείς που φροντίζουν με τον καλύτερο τρόπο για αυτό !!

1) XΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΔΕΙΠΝΟ
  
Μ. Τουέϊν- Γκ. Κ. Τσέστερτον -
Ε. Χέμινγουέϊ - Ν. Χόθορν - Τζ. Λόντον -
Ντ. Τόμας - Τζ. Τζέρομ - κ.ά
Μετάφραση: Δέσπω Παπαγρηγοράκη, Βάλια Σερέτη
Μια συλλογή με χριστουγεννιάτικα διηγήματα κορυφαίων συγγραφέων που δίνει ξεχωριστή διάσταση στη γνωστή γιορταστική ατμόσφαιρα των ημερών. Εξαιρετικές ιστορίες που ψυχαγωγούν με την ευρηματικότητά τους και αιφνιδιάζουν με την αυθεντικότητα, την αμεσότητα και το χιούμορ τους.

Δευτέρα 17 Δεκεμβρίου 2012

Για αυτά (και κάθε) Χριστούγεννα.....

 Αυτά τα ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ στηρίζουμε μαγαζιά της ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ και ΟΧΙ ΑΛΥΣΙΔΕΣ


Φέτος αποφασίζουμε να αγοράσουμε τα δώρα των Χριστουγέννων από τα μικρά μαγαζιά της γειτονιάς μας, από τη φίλη που δημιουργεί κοσμήματα και χειροτεχνίες, από τον τεχνίτη της γειτονιάς, τον συνοικιακό βιβλιοπώλη, απ’ όποιον αντιστέκεται στην παγκοσμιοποίηση της πόλης μας.
 Ας δώσουμε τα χρήματά μας σε φίλους, γείτονες, γνωστούς, ανθρώπους που πραγματικά τα έχουν ανάγκη… όχι στις πολυεθνικές και στους μεγάλους επιχειρηματίες που δίνουν μισθούς πείνας στους εργαζομένους και εγκαθιστούν τις επιχειρήσεις τους στο άλλο άκρο της Γης.


Αν συμφωνείτε, διαδώστε το!

Βιβλιοπαρουσίαση: Η αποστασία των διανοουμένων

Οι Εναλλακτικές Εκδόσεις σας προσκαλούν την Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου, ώρα 19:00 στην παρουσίαση του βιβλίου του Γιώργου Καραμπελιά:

Η Αποστασία των Διανοουμένων

Για το βιβλίο θα μιλήσουν:

Βασίλης Καραποστόλης, καθ. Πανεπιστημίου

Σταύρος Λυγερός, δημοσιογράφος

Στάθης Σταυρόπουλος (Στάθης), σκιτσογράφος

και ο συγγραφέας του βιβλίου

στην αίθουσα Ρήγας Βελεστινλής (Ξενοφώντος 4, 6ος όροφος, πλ. Συντάγματος)
Μυθιστόρημα

Σάββας Παύλου

τιμή 13,00

Όλα ζωή που πάει ν' αγγίξει το θεϊκό και το τέλος μια ξαφνική σπαθιά κι όλα τελειώνουν, ξέρεις ο Όμηρος δεν καταδέχεται να δώσει πάνω από ένα στίχο για τον θάνατο: Τον χτύπησαν κι έπεσε κάτω και δούπησαν τα όπλα του, τον χτύπησαν και τα μέλη του παρέλυσαν, λαβώθηκε και το μαύρο κάλυψε τα μάτια του. Ένα στίχο μόνο, έτσι και στο δημοτικό τραγούδι: Και τα φουσέκια ανάψανε κι όλα φωτιά γενήκαν.
Ημερολόγιο Φυλακής

Μαουρίσιο Ροσενκόφ, Νιάτο Φερνάντες Ουδιόμπρο
μετάφραση: Δημήτρης Κουφοντίνας

τιμή 18,00

"Μια μέρα, μέσα σ' εκείνα τα ατέλειωτα χρόνια, μπόρεσαν να κοιταχτούν στον καθρέφτη: αντίκρισαν έναν άλλον. Αδυνατισμένοι σαν ασκητές, κομματιασμένοι απ' τα ασταμάτητα βασανιστήρια οι "όμηροι" της στρατιωτικής δικτατορίας της Ουρουγουάης, να τους περιφέρουν από στρατόπεδο σε στρατόπεδο, καταδικασμένους στη μοναξιά ενός κελιού που δεν ήταν μεγαλύτερο από φέρετρο..."
(Εντουάρντο Γκαλεάνο)

"Το βιβλίο αυτό του Νιάτο Ουιδόμπρο και του Μαουρίσιο Ροσενκόφ είναι ένας ύμνος στη ζωή, στην ανθρωπιά, στην ακεραιότητα του πολιτικού κρατούμενου. Είναι η αφήγηση της μακράς περιπέτειας του ανθρώπου στον αγώνα του κατά της βαρβαρότητας. [...] Είναι πάνω απ' όλα ένα διαχρονικό και οικουμενικό βιβλίο μνήμης.
(Δημήτρης Κουφοντίνας)
Αίτια, χαρακτήρας, πορεία, συνέπειες

Νίκος Ψυρούκης
επιμέλεια: Δημόπουλος Δημήτρης

τιμή 10,00

Τι ήταν ο πόλεμος για τους λαούς της Ευρώπης, για τα καταπιεστικά-αποικιοκρατικά έθνη των χωρών της καπιταλιστικής μητρόπολης; Η εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία (και γενικότερα ο φασιστικός "Άξονας"), από την πρώτη στιγμή, έθεσε πρόβλημα κρατικής αυτοτέλειας, εθνικής ανεξαρτησίας και δημοκρατικών ελευθεριών και για τους λαούς της μητρόπολης. Με άλλα λόγια, η νίκη του "Άξονα" θα σήμαινε οπωσδήποτε και παρεμπόδιση της προόδου της ανθρωπότητας, αφού μια τέτοια νίκη θα επέκτεινε την εθνική καταπίεση και την ανελευθερία σ' ολόκληρο τον κόσμο. Όπως σωστά παρατηρούσε ο Μάο Τσε Τουνγκ (1938), «όλοι οι πόλεμοι της ιστορίας διακρίνονται σε δύο είδη: στους δίκαιους και στους άδικους πολέμους. Όλοι οι προοδευτικοί πόλεμοι είναι δίκαιοι πόλεμοι και όλοι οι πόλεμοι που εμποδίζουν την πρόοδο, είναι άδικοι πόλεμοι». Και δεν μπορεί να υπάρξει καμιά αμφιβολία ότι οι δυνάμεις του "Άξονα" πήγαιναν να επιβάλουν την πιο αντιδραστική και την πιο σκοταδιστική αντεπαναστατική διέξοδο στη γενική κρίση του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος: Ο πόλεμος από τη μεριά τους ήταν πόλεμος αντιδραστικός, κατά συνέπεια άδικος.

Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 2012

Ιστορίες γυναικών: Χρονικό μιας πορείας στο φεμινιστικό κίνημα (1979-2005)

Λιλίκα Μπομπόλου
επιμέλεια: Άννα Μιχοπούλου

τιμή 19,00

Μαρία Στρατηγάκη, Συλλογή τεκμηρίων του φεμινιστικού κινήματος, "Η Αυγή", 5.7.2009
Μπόχουμιλ Χράμπαλ
μετάφραση: Ρενέ Ψυρούκη

τιμή 10,00

Τριάντα πέντε χρόνια δουλεύω στα παλιά χαρτιά, κι αυτό είναι το love story μου. Τριάντα πέντε χρόνια συνθλίβω παλιά χαρτιά και βιβλία, τριάντα πέντε χρόνια πασαλείβομαι με τα Γράμματα, έτσι που τελικά να μοιάζω με τις εγκυκλοπαίδειες, που απ' αυτές θα 'χω συνθλίψει και τριάντα καντάρια σ' αυτό το διάστημα, είμαι μια κανάτα γεμάτη αθάνατο νερό μα και νεκρό νερό, φτάνει λίγο να γείρω για να ξεχυθούν από μέσα μου όμορφες σκέψεις, μορφωμένος παρά τη θέλησή μου δεν ξέρω ποιες σκέψεις είναι δικές μου και ποιες τις διάβασα... Έτσι έγινα σοφός παρά τη θέλησή μου και τώρα διαπιστώνω πως το μυαλό μου είναι φτιαγμένο από πατικωμένες με υδραυλική πρέσα σκέψεις, από ολόκληρα δέματα ιδέες... και ξέρω πως τα παλιά τα χρόνια πρέπει να ήτανε πολύ πιο ωραία, τότε που κάθε σκέψη ήταν γραμμένη στην ανθρώπινη μνήμη, τότε, αν κάποιος ήθελε να συνθλίψει τα βιβλία θα 'πρεπε να συνθλίψει στην πρέσα τ' ανθρώπινα κεφάλια...
Μπόχουμιλ Χράμπαλ
μετάφραση: Ρενέ Ψυρούκη

τιμή 10,00

Τα "Τρένα υπό αυστηρή παρακολούθηση" του Χράμπαλ αναφέρονται σε μιαν ιστορική στιγμή πολύ συγκεκριμένη και αποφασιστική. Μας μεταφέρει στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, σ' έναν μικρό αλλά πολύ σημαντικό σιδηροδρομικό σταθμό. Είναι οι τελευταίες βδομάδες του πολέμου. Όλες οι δυνάμεις συσπειρώνονται για την τελική αναμέτρηση με τον καταχτητή. Ο σίφουνας αδράχνει και τον ήρωα του έργου, τον νεαρό μαθητευόμενο σιδηροδρομικό Μίλος Χρμο, που περνάει την πιο σοβαρή κρίση της εφηβείας του. Ο Μίλος έχει πληγωθεί βαθιά γιατί στο πρώτο σφιχταγκάλιασμα με την αγαπημένη του ντροπιάστηκε. Η κοπέλα του τον αγαπάει και τον περιμένει κι αυτός πρέπει να της αποδείξει πως είναι άντρας, πραγματικός άντρας. Ζει το εσωτερικό του δράμα και παράλληλα η ψυχή του είναι γεμάτη μίσος για τον καταχτητή και ηρωική διάθεση. Στη φουρτουνιασμένη του σκέψη τ' ασήμαντα καθημερινά επεισόδια παίρνουν ξεχωριστές διαστάσεις. Κάθε στιγμή είναι γεμάτη απ' τα περασμένα και τα μελλούμενα. Ακόμα κι ο θάνατος.

Γνωστά πράγματα. Μα καθρεφτίζουν τις ανθρώπινες σχέσεις, τις ανθρώπινες αξίες με τόσο παράξενο, τόσο ασυνήθιστο τρόπο που μας ξαφνιάζουν. Δεν ξέρουμε, να κλάψουμε ή να ξεσπάσουμε σ' ακράτητο γέλιο. Μα εκείνο που καταφέρνει σίγουρα ο συγγραφέας είναι να μας κάνει να σκεφτούμε.

Ο τόμος περιλαμβάνει τα διηγήματα: "Τρένα υπό αυστηρή παρακολούθηση", "Τ' αγγελικά μάτια", "Ο βαρόνος Πράσιλ" καθώς και, ως επίμετρο, ένα απόσπασμα από μια σύντομη συνέντευξη του συγγραφέα.
Εντουάρντο Γκαλεάνο
μετάφραση: Φώντας Κονδύλης
τιμή 20,00
[set 2 τόμων]

Οι "Ανοιχτές φλέβες της Λατινικής Αμερικής" φωτίζουν ανελέητα. Μετά την ανάγνωση του βιβλίου αυτού, κανείς πια πάνω στη γη δε θα μπορεί να επικαλεστεί το δικαίωμα ότι δεν ξέρει. Ό,τι συμβαίνει τούτη την ώρα στη Λατινική Αμερική, συμβαίνει με τη συνενοχή της άγνοιας που βολεύει, της αδιαφορίας που καιροφυλαχτεί και της υποκρισίας.
Μπεστ σέλλερ σ' όλες τις χώρες που κυκλοφόρησε.
Οσβάλντο Μπάγερ

μετάφραση: Νίκος Κοκκάλας

τιμή 20,00

Αυτός ο ξανθός άντρας δεν είναι συγγενής κανενός εκτελεσμένου, δεν έχει πάει καν στην Παταγονία, ούτε θέλει να σκοτώσει επειδή του έταξαν τίποτα πενταροδεκάρες. Ονομάζεται Κουρτ Γκούσταφ Βίλκενς. Είναι ένας Γερμανός αναρχικός της τολστοϊκής τάσης, εχθρός της βίας. Πιστεύει ωστόσο πως, σε ακραίες περιπτώσεις, η μοναδική απάντηση οφείλει να είναι η βία. Και θα εκπληρώσει αυτό που πιστεύει ότι αποτελεί μια ατομική πράξη απόδοσης δικαιοσύνης.

Ο Βαρέλα είναι νεκρός. Δεκαεφτά σοβαρά τραύματα: δώδεκα από τη βόμβα συν πέντε σφαίρες στο πάνω μέρος του κορμιού (δύο από αυτές του διέλυσαν την αορτή). Όπως φαίνεται, το χέρι του Βίλκενς δεν έτρεμε καθόλου. Έκανε πράξη αυτό που οι αναρχικοί αποκαλούν "προλεταριακή δικαιοσύνη". Ένας νεκρός για τους εκατοντάδες εκτελεσμένους της Παταγονίας. Ο θάνατος τους βρήκε όλους. Ο διοικητής σωριάστηκε καταγής και ξεψύχησε, όπως ακριβώς τα θύματά του.
Βιογραφία μιας αυτοδίδακτης ιστορικού

Τασούλα Βερβενιώτη

τιμή 10,50

 Η Κούλα Ξηραδάκη είχε το πάθος των ανθρώπων που δεν συνηθίζουν (δεν τους αρέσει ίσως) να περπατούν στις πλατιές άνετες λεωφόρους, αλλά προτιμούν να εξερευνούν, να ανακαλύπτουν ή/και να ανοίγουν νέα μονοπάτια. Ως ιστορικός ήθελε να ερευνήσει το παρελθόν όχι για να το χρησιμοποιήσει επαγγελματικά, αλλά γιατί την ενδιέφερε προσωπικά. Ασχολιόταν με την Ιστορία από προσωπική "ανάγκη", όπως οι ποιητές γράφουν πονήματα. Και της άρεσαν τα ποιήματα. Όλα της τα βιβλία έχουν στίχους...

...Προσωπικά, δούλεψα την αυτοβιογραφία της Κούλας Ξηραδάκη πιστή στο σύνθημα της: Δεν αφήνουμε στη μέση τις δουλειές μας. Δεν τα παρατάμε!

Τασούλα Βερβενιώτη
Παράξενες ελπίδες και πιο παράξενοι φόβοι
Mary Midgley
μετάφραση: Αλέξανδρος Κιουπκιολής

τιμή 17,00

 Η θεωρία της εξέλιξης δεν είναι απλώς ένα αδρανές στοιχείο μιας θεωρητικής επιστήμης. Είναι επίσης, και αναπόφευκτα, μια δυνατή λαϊκή διήγηση για την καταγωγή του ανθρώπου. Κάθε τέτοια αφήγηση έχει συμβολική δύναμη. Είμαστε ίσως ο πρώτος πολιτισμός που δεν καθιστά τον συμβολισμό κύρια λειτουργία της. Οι περισσότερες ιστορίες για την καταγωγή του ανθρώπου πρέπει να έχουν επινοηθεί καθαρά με στόχο να παίξουν συμβολικό και ποιητικό ρόλο. Οι υποθέσεις για το πώς δημιουργηθήκαμε και από πού προερχόμαστε αιχμαλωτίζουν αναπόφευκτα τη φαντασία μας, διαμορφώνουν τις απόψεις μας για το ποιοι είμαστε τώρα, και επηρεάζουν έτσι τις ζωές μας.

"Μια εξαιρετικά μαχητική φιλόσοφος, έγραψε το πρώτο της βιβλίο στα πενήντα κι αφού είχε μεγαλώσει τρία παιδιά. Είναι η επιφανέστερη φιλόσοφος στο Ηνωμένο Βασίλειο σήμερα, μια "τιμητής των επιστημονικών αξιώσεων" και αφοσιωμένη υπέρμαχος της θρησκείας, παρόλο που δεν πιστεύει στον θεό.
("The Guardian")
Κατοχικά

Κατάλογοι εκτελεσθέντων, ομαδικά σφαγιασθέντων αμάχων, πεσόντων της Αντίστασης: Φωτογραφίες, ντοκουμέντα, ενθύμια από τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα 1941-1944: Τόμοι Α΄, Β΄, Γ΄

Κούλα Ξηραδάκη
επιμέλεια: Κωστής Γιούργος
 τιμή 26,50

Τα "Κατοχικά" της Κούλας Ξηραδάκη αναπτύχθηκαν σε τρεις τόμους. Ο πρώτος τόμος εκδόθηκε το 1975 και παρακίνησε πολλούς να ανταποκριθούν στην προτροπή της συγγραφέως, "Στείλτε συμπληρωματικά στοιχεία να περιληφθούν στον δεύτερο τόμο", καταθέτοντας ονόματα, μαρτυρίες, ντοκουμέντα, διευκρινίσεις. Στο μεταξύ η ίδια συνέχισε να αποθησαυρίζει. Τέσσερα χρόνια αργότερα, το 1979, δημοσιεύθηκε ο Β΄ τόμος, συνοδευόμενος και αυτός από την προσδοκία προσέλκυσης νέων στοιχείων. Με τον Γ΄ τόμο, που κυκλοφορεί τώρα για πρώτη φορά, μαζί με την ύλη των δύο προηγούμενων, σε έναν ενιαίο τόμο από τις εκδόσεις "Κουκκίδα", ο κύκλος ολοκληρώνεται.

Όχι τυχαία, τα "Κατοχικά" ξεκίνησαν το 1975, με τη μεταπολίτευση. Συμπτωματικά, κλείνουν τον κύκλο τους μαζί με τον δικό της. Η σύμπτωση δίνει έρεισμα για κάποιες σκέψεις. Σ' αυτά τα τριάντα πέντε τόσα χρόνια, πόσο μπορέσαμε να εμβαθύνουμε στο κατοχικό και μετακατοχικό παρελθόν μας, πώς διαχειριστήκαμε τη συλλογική μνήμη, την ιστορία "μας"; Οδυνηρά διχασμένη μέχρι τότε, η ελληνική κοινωνία βρέθηκε, μεταπολιτευτικά, σε διχοστασία αναφορικά με τις τραυματικές εκείνες εμπειρίες. Θα επέλεγε να αφήσει τη βουβή ροή του χρόνου να παρασύρει τις πληγές της στη λήθη, ή θα εμπιστευόταν την επούλωσή τους στη μνήμη, μόνο αντίδοτο στην τάση των ανθρωπίνων να επαναλαμβάνονται; Κι ενώ η διχοστασία εξακολουθούσε, είδαμε να ζωηρεύει, μετά το 1990 ιδίως, στην εγχώρια ιστοριογραφία μια τάση επαναπροσέγγισης της περιόδου, με διαθέσεις αποκαθήλωσης αυτού που οι εκπρόσωποι της τάσης αυτής φαίνεται να θεωρούν μονομερή αλλότρια ιδεολογική διαχείριση της πρόσφατης ιστορίας "μας". Ίσως υπερβάλλουν όσοι πίσω απ' αυτήν την προσέγγιση υποψιάζονται κάτι περισσότερο από γνήσιο ερευνητικό ενδιαφέρον και διακρίνουν το ενδεχόμενο να ξαναβρεθούμε να κάνουμε, π.χ., απογραφή των θυμάτων της Κατοχής με πρωθύστερο κριτήριο την έκβαση του Εμφυλίου. Λιγότερο υπερβολική μοιάζει, ωστόσο, η υπόνοια ότι οι αναμοχλεύσεις σε επίπεδο συλλογικής μνήμης προθερμαίνουν αναμετρήσεις σε επίπεδο ιδεολογικό, πίσω από τις οποίες σχεδόν πάντα -πόσο μάλλον σε καιρούς χαλεπούς- υποκρύπτονται διαθέσεις ανακατανομής ισχύος σε επίπεδο κοινωνίας. [...]

(από το σημείωμα του επιμελητή)
Ποιήματα 1971-1998
Σωτήρης Σαράκης
επιμέλεια: Θεοδόσης Πυλαρινός

τιμή 16,00
Όσκαρ Ουάιλντ
μετάφραση: Κωνσταντίνος Πουλής

τιμή 13,80

Τον Ουάιλντ τον γνώριζα, όπως οι περισσότεροι φαντάζομαι, ως εστέτ, ως τον μεγάλο Ιρλανδό αισθητικό, κατά την κομψή διατύπωση του Λαπαθιώτη. Δεν φανταζόμουν λοιπόν ότι το δοκίμιό του για τον σοσιαλισμό διαβάστηκε και μεταφράστηκε στην εποχή του τόσο, ώστε υπήρξαν άνθρωποι στη Ρωσία, την Πολωνία, τη Γερμανία και την Αυστρία που τον γνώρισαν ως πολιτικό στοχαστή, μάλιστα προφήτη της επανάστασης, ούτε ότι δεν έπαψε σε όλη τη ζωή του να συνδέεται με στενούς φιλικούς δεσμούς με αναρχικούς, από θεωρητικούς της αναρχίας μέχρι βομβιστές, υπερασπίζοντάς τους δημόσια.

Η Βέρα Ζασούλιτς ήταν μια νεαρή κοπέλα που γνωρίστηκε με τον Νετσάγεφ, εντάχθηκε στην ομάδα του, έκρυψε ένα πιστόλι στο πανωφόρι της και πυροβόλησε τον Φ. Τρέποφ, αρχηγό της αστυνομίας, εκδικούμενη για την απάνθρωπη μεταχείριση ενός κρατουμένου που μαστιγώθηκε επειδή δεν έβγαλε το καπέλο του για να χαιρετήσει. Ο αναβρασμός ήταν τέτοιος ώστε, παρότι παραδέχτηκε την πράξη της στο δικαστήριο, αθωώθηκε πανηγυρικά. Αυτή ήταν η ιστορική προσωπικότητα στην οποία βασίστηκε η "Βέρα η μηδενίστρια". Ο Ουάιλντ έβαλε στη θέση του Τρέποφ τον τσάρο και πρόσθεσε ως κίνητρο τη σύλληψη του αδερφού της Βέρας, του Δημήτρη, και τον ρομαντικό έρωτα της ηρωίδας για τον γιο και διάδοχο του τσάρου, τον Αλέξη. Αποφάσισε -όπως έγραφε στη Μαίρη Πρέσκοτ, την ηθοποιό που ερμήνευσε τον πρωταγωνιστικό ρόλο- να γράψει ένα έργο που να παρουσιάζει την "τιτάνεια κραυγή των λαών που ζητούν ελευθερία, που σήμερα στην Ευρώπη απειλεί θρόνους και κλονίζει κυβερνήσεις, από την Ισπανία μέχρι τη Ρωσία και από τις βόρειες μέχρι τις νότιες θάλασσες".

(από τον πρόλογο του μεταφραστή)
Απόκτηση και διατήρηση καλής υγείας
Παναγιώτης Κουμεντάκης
εικονογράφηση: Κώστας Μητρόπουλος
επιμέλεια: Σπύρος Κακουριώτης

τιμή 27,50

Έχει αποδειχθεί από πλήθος επιστημονικές έρευνες ότι ο ανθυγιεινός τρόπος διατροφής και ζωής, καθώς και η μόλυνση του περιβάλλοντος, είναι οι βασικοί παράγοντες για τις κυριότερες χρόνιες εκφυλιστικές αρρώστιες του καιρού μας.

Η υπερκατανάλωση ζωικών πρωτεϊνών, λιπών και επεξεργασμένων τροφών και η έλλειψη φυσικής διατροφής, με τρόφιμα όπως τα φρούτα, τα σαλατικά, τα λαχανικά, τα όσπρια, τα πλήρη δημητριακά, οι ωμοί ξηροί καρποί, αποτελούν τους βασικούς προδιαθεσικούς παράγοντες των κυριότερων ασθενειών και παθολογικών καταστάσεων που προσβάλλουν ολοένα και περισσότερους ανθρώπους, σε διαρκώς μικρότερες ηλικίες, έχοντας πάρει επιδημικές διαστάσεις στις ανεπτυγμένες κοινωνίες.
Η ιατρική, όπως ασκείται σήμερα, δεν καταφέρνει ούτε να προλάβει αλλά ούτε και να αντιμετωπίσει ριζικά τις αρρώστιες του σύγχρονου ανθρώπου.

Στις σελίδες του βιβλίου αυτού αναπτύσσονται οι επιστημονικά τεκμηριωμένες απόψεις ότι:
- Ο υγιεινός τρόπος διατροφής και διαβίωσης εξασφαλίζει καλή σωματική, διανοητική και ψυχική υγεία.
- Οι φυσικές τροφές αποτελούν τον σημαντικότερο παράγοντα για την απόκτηση και διατήρηση καλής υγείας, για την πρόληψη της αρρώστιας και τη θεραπεία της.
- Η υγιεινή μαγειρική, όπως περιγράφεται στις δεκάδες συνταγές που περιλαμβάνονται στο βιβλίο αυτό, διαφυλάσσει τις θρεπτικές ουσίες των τροφών, προάγοντας την καλή θρέψη και συμβάλλοντας στην αντιμετώπιση της μάστιγας της παχυσαρκίας.

Μπορούμε με την αλλαγή του τρόπου ζωής και διατροφής, προτού φθάσει το κακό στο απροχώρητο, όχι μόνον να βελτιώσουμε και να διατηρήσουμε την υγεία μας αλλά και να την ανακτήσουμε όταν κλονιστεί.

Το μήνυμα μας είναι: Υγεία για όλους με απλά, φυσικά μέσα, που προάγουν την ευεξία, μακροζωία και προστατεύουν το περιβάλλον.
Οι γυναίκες και η ανερχόμενη κουλτούρα του ξέκωλου
Ariel Levy
μετάφραση: Νίκη Σταυρίδου
επιμέλεια σειράς: Γιώτα Μπούζιου

τιμή 16,00

Ακούγοντας τόσο συχνά ότι βρισκόμαστε σε μια συντηρητική στιγμή της ιστορίας, αυθόρμητα θα περιμέναμε κάτι εντελώς αντίθετο απ ό,τι είναι η ανάδειξη του ξέκωλου, στην πραγματικότητα όμως ταιριάζει τέλεια αν το καλοσκεφτούμε. Η κουλτούρα του ξέκωλου στην ουσία δεν είναι προοδευτική, είναι εμπορική.

Το νόημα της κουλτούρας του ξέκωλου δεν είναι ν' ανοίξουμε το μυαλό μας στις δυνατότητες και τα μυστήρια της σεξουαλικότητας. Είναι το να επαναλαμβάνουμε αενάως μια συγκεκριμένη -και ιδιαίτερα εμπορική- συντόμευση του τι είναι σέξι.

Το βιβλίο αυτό δεν μιλάει για τη βιομηχανία του σεξ. Μιλάει γι αυτό που αποφασίσαμε ότι σημαίνει η βιομηχανία του σεξ... για το πώς τη στηρίξαμε, την καθαρίσαμε και την παραμορφώσαμε. Για το πόσο στηριζόμαστε σε αυτήν για να μας μαρκάρει ως σεξουαλική και χωρίς απαγορεύσεις κουλτούρα, σε μια εποχή που ο φόβος και η καταστολή οργιάζουν.
Διηγήματα
Τάσος Αναστασίου

Τιμή 15,50

Όταν εμφανίζονταν εικόνες της στο μυαλό του, το σώμα της, το μελαγχολικό γέλιο της, τα τρυφερά λόγια της, σηκωνόταν κι έβγαινε αμέσως έξω. Δεν μπορούσε να ξεφύγει. Μεταμφίεζε την επιθυμία να σταματήσουν οι τύψεις σε σατανική επιθυμία δολοφονίας. Πώς μπορούσε κανείς να εκφράσει μουσικά την επιθυμία για φόνο; Μια τελετουργική δολοφονία επί σκηνής, όπου οι νότες θα απεικόνιζαν τον ψυχικό κόσμο του θύτη (το θύμα θα παρέμενε βουβό). Θα έκανε ο ίδιος τον δολοφόνο, παίζοντας σαξόφωνο. Η κοπέλα, ντυμένη στα μαύρα, θα γονάτιζε κάτω από μια γκιλοτίνα (η λήθη;) που σαν σε όνειρο θα κατέβαινε αργά και θα της έσχιζε τον λαιμό πόντο-πόντο. Με το που θα κοβόταν η πρώτη φλέβα, το σαξόφωνο θα πιτσιλιζόταν, όπως η Αντιγόνη όταν ο Αίμονας μαχαιρώνεται και το αίμα πετάγεται πάνω της...
Στέφανος Κλάρας

Τιμή 8,50

Περπατούσα για πολλές ώρες. Δεν ήμουν σίγουρος πού ήθελα να φτάσω, αλλά τίποτε άλλο δεν είχα να κάνω παρά να συνεχίσω να περπατάω. Ήταν όλα πολύ μπερδεμένα μες στο κεφάλι μου, σκεφτόμουν οτιδήποτε εκτός από την πραγματικότητα, για να μην αντιλαμβάνομαι πόσο παράλογο ήταν αυτό που έκανα. Τίποτα δεν είμαστε όλοι, συλλογιζόμουν, παρά ένα μικρό μέρισμα του Είναι. Με το νου μας, αμείλικτη δικαστική εξουσία, πουθενά να μην λογοδοτεί. Η επιλεκτική μας μνήμη να νομιμοποιεί τις πράξεις. Και το σώμα να μάχεται για εξιλέωση από την ενοχή για την αδυναμία να ζήσουμε όπως η καρδιά ορίζει. Και ο θάνατος, παντοκράτορας και πανταχού παρών, να μοιράζει τα συσσίτια της ηδονής. Και απτόητος συνέχιζα το δρόμο μου προς το πουθενά.
Το καθεστώς της 21ης Απριλίου

Νίικος Ψυρούκης
Τόμος 4
Τιμή 21,00

"Το έργο αυτό είναι αποκαλυπτικό και συνθετικό, αφού ο συγγραφέας του όχι μόνο μας περιγράφει τα γεγονότα, αλλά βασισμένος σε πλούσια τεκμηρίωση, τα φωτίζει, τα ερμηνεύει, δίνει απαντήσεις σε μεγάλα ερωτήματα, μια που τα χρόνια τούτα (1940-1974) είναι τα πιο σύνθετα και αποφασιστικά της σύγχρονης Ελλάδας."
(Δημήτρης Σταμέλος, "Ελευθεροτυπία")

"Ιστορεί και εξηγεί αυτό το βιβλίο και η δεύτερη προσφορά του το καθιστά πολύτιμο εγχειρίδιο που πρέπει να διαβαστεί από κάθε Έλληνα, ο οποίος την ιδιότητά του ως πολίτη δεν αρκείται να την έχει μόνο στο δελτίο ταυτότητας. Γιατί, η εφταετία 1967-1974 αποτελεί κατάληξη της κακής πορείας του τόπου από το 1935 και αφετηρία της σημερινής που, ενώ προοιωνίζεται τη διόρθωση της προς ευνοϊκότερους σταθμούς, εντούτοις φέρει τα σπέρματα της συνειδητοποίησης του κρίσιμου περιεχομένου εκείνων των χρόνων. (...) Είναι, πραγματικά, συναρπαστικός ο τρόπος που ο Νίκος Ψυρούκης αναλύει αυτούς τους στόχους: και ο απλός ακόμα αναγνώστης, χωρίς γνώσεις πολιτικής ιστορίας, αντιλαμβάνεται ξαφνικά ότι όλα έχουν την εξήγηση τους και πως η προδοσία, όχι των ονείρων, αλλά της τρέχουσας ζωής του ελληνικού και του κυπριακού λαού είχε εξυφανθεί στα πλαίσια της παγκόσμιας κυριαρχίας του αμερικανικού ιμπεριαλισμού".
(Κώστας Τσαούσης, "Έθνος")
Οι δύο Ελλάδες και η αμφισβήτηση της αμερικανοκρατίας

Νίκος Ψυρούκης
Κουκκίδα-Αιγαίον

Τόμος 3
Τιμή 21,00

 Η παγκοσμία ηγεμονία των Η.Π.Α. έκανε ακόμα πιο ολοκληρωτικό το καθεστώς της αμερικανοκρατίας (της ξένης εξάρτησης και κηδεμονίας) στην Ελλάδα. Η επιβολή της πολιτικής οικονομικής και στρατιωτικής βορειοαμερικανικής κηδεμονίας συνοδεύτηκε από την κυριαρχία του αμερικάνικου τρόπου ζωής στη σύγχρονη ελληνική κοινωνία. Το νέο στυλ ζωής σήμαινε το ξέκομμα από τη φυσιολογική εξέλιξη των πολιτιστικών αξιών και της κουλτούρας του ελληνικού λαού. Ακόμα κι ο ελληνικός αστικός πολιτισμός (που ήταν πάντα ξενόδουλος) ξεχαρβαλώθηκε.

"Το πολύτιμο και πολύτομο ως τώρα έργο του ιστορικού Νίκου Ψυρούκη, θα μπορούσε να πει κανείς ότι, πέρα από την ιστορική ακρίβεια και τη θεωρητική ακολουθία, χαρακτηρίζεται από την απόλυτα σωστή αντίληψη της αποστολής του: την έρευνα και την κριτική εξέταση των συμβάντων μέσα στη χρονική τους συνέπεια, έτσι ώστε να γίνεται εφικτή η αποκάλυψη της ουσίας του κάθε ιστορικού φαινομένου."
(Τάκης Μενδράκος, "Επίκαιρα")


2η περίοδος 1923-1930
Σαρλ Μπετελέμ
μετάφραση: Κώστας Μαλεβός

τόμος 2
Τιμή 46,50

 Ο Σαρλ Μπετελέμ υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους μαρξιστές θεωρητικούς της μεταπολεμικής περιόδου. Στο τρίτομο έργο του Οι ταξικοί αγώνες στην ΕΣΣΔ θίγεται για πρώτη φορά το ζήτημα της αλληλεπίδρασης των κοινωνικών μετασχηματισμών και της εξέλιξης του μπολσεβίκικου «ιδεολογικού συστήματος». Καρπός ενδελεχούς και μακροχρόνιας έρευνας, είναι μια οξυδερκής, σφαιρική μαρξιστική ανάλυση της σοβιετικής ιστορίας και πραγματικότητας, που περιγράφει τη φύση των ζυμώσεων που έλαβαν χώρα στο πέρασμα του χρόνου και των κοινωνικών δυνάμεων που τις υποκίνησαν.

Στον δεύτερο τόμο του έργου του ο Σαρλ Μπετελέμ, εξετάζοντας τη μετά τον θάνατο του Λένιν περίοδο, μελετά τη συσσώρευση των αντιφάσεων που εμφανίζεται στα τέλη της δεκαετίας του 1920 ως "γενική κρίση" της Νέας Οικονομικής Πολιτικής και που εκφράζει, στην πραγματικότητα, στις παραμονές της σταλινικής "μεγάλης στροφής", την αποτυχία των προσπαθειών για μα εργατο-αγροτική συμμαχία στην ΕΣΣΔ. Στο επίκεντρο της ανάλυσής του ο Σ. Μπετελέμ θέτει, με πρωτοποριακό για την εποχή του τρόπο, το ζήτημα των σχέσεων ανάμεσα στη διαδικασία μετάλλαξης του σοβιετικού κοινωνικού συστήματος και στην εξέλιξη του μπολσεβίκικου "ιδεολογικού συστήματος", που κάθε άλλο παρά συμπίπτει, την περίοδο εκείνη, με τον επαναστατικό μαρξισμό.
Έργο κομβικό για τη μελέτη αυτού που αποκλήθηκε "περίοδος της προσωπολατρίας", αποτελεί απαραίτητη αναφορά για την κατανόηση και τη μαρξιστική ερμηνεία του σταλινικού φαινομένου.
1η περίοδος 1917-1923
Σαρλ Μπετελέμ
μετάφραση: Κώστας Μαλεβός

Τόμος 1
Τιμή  46,50

Ο Σαρλ Μπετελέμ υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους μαρξιστές θεωρητικούς της μεταπολεμικής περιόδου. Στο τρίτομο έργο του Οι ταξικοί αγώνες στην ΕΣΣΔ θίγεται για πρώτη φορά το ζήτημα της αλληλεπίδρασης των κοινωνικών μετασχηματισμών και της εξέλιξης του μπολσεβίκικου «ιδεολογικού συστήματος». Καρπός ενδελεχούς και μακροχρόνιας έρευνας, είναι μια οξυδερκής, σφαιρική μαρξιστική ανάλυση της σοβιετικής ιστορίας και πραγματικότητας, που περιγράφει τη φύση των ζυμώσεων που έλαβαν χώρα στο πέρασμα του χρόνου και των κοινωνικών δυνάμεων που τις υποκίνησαν.

Ο πρώτος τόμος επιχειρεί να σκιαγραφήσει τη σημασία, τα όρια και τις ιστορικές συνθήκες των κοινωνικών μετασχηματισμών που επιτελέστηκαν στη Σοβιετική Ρωσία από το 1917 έως το 1923 - απαραίτητη προϋπόθεση για την κατανόηση των μετέπειτα εξελίξεων και του ρόλου που διαδραμάτισε η χώρα αυτή στην παγκόσμια πολιτική σκηνή για περισσότερα από εβδομήντα χρόνια.

Ο Μπετελέμ αναδεικνύει μια ριζικά ανανεωμένη οπτική της Ρωσικής Επανάστασης και των αλλαγών που συντελέστηκαν. Οι αλλαγές αυτές δεν εξετάζονται μέσα από το πρίσμα της «κομματικής ερμηνείας» ή ως αποτέλεσμα της μπολσεβίκικης ιδεολογίας. Ο συγγραφέας διακρίνει μια πολύπλευρη, αντικειμενική και συχνά αντιφατική διαδικασία, όπου τον κυρίαρχο ρόλο έχει η πάλη των τάξεων.
Κώστας Τακλής

Τιμή 8,50

 Ο όρος αναδασμός είναι συνθέτη λέξη: ανά και δασμός. Η λέξη δασμός προέρχεται από το αρχαίο ρήμα δαίω που σημαίνει διαιρώ και περί γης διαμοιράζω. Σημαίνει διανομή ορισμένων πραγμάτων. Αναδασμός σημαίνει την εκ νέου διανομή των διανεμηθέντων με τη συγκέντρωση της κατεχόμενης και πολυμεταχειρισμένης ιδιοκτησίας ενός εκάστου ιδιοκτήτη.

Η άγνοια του αγροτικού πληθυσμού για την αξία του αναδασμού και ο φόβος για τα αποτελέσματα της όλης διαδικασίας εκτελέσεως του (μήπως χάσουν το καλό τους χωράφι, το περιβόλι, εσπεριδοειδή, οπωρώνα ή χωράφια, αμπέλια, ελιές κ.λπ. και πάρουν κατωτέρας ποιότητος νέα ιδιοκτησία και σε άλλη τοποθεσία αντί αυτών). Αυτά, και άλλα μου κέντρισαν την όρεξη να γράψω αυτό το βιβλίο. [...]

(από τον πρόλογο του βιβλίου)

Δον Ζουάν. Το άγραφο αριστούργημα. Πινόκιο, ο δισταγμός της μύτης. Ντα Πόντε, η τελευταία φάρσα

Κωνσταντίνος Α. Πουλής

 Τιμή 8,50

Δον Ζουάν: Εγώ δεν ξέρω τι θα πει αγάπη; Βεβαίως και ξέρω. Είναι ευφημισμός για τη βαρεμάρα. Βαριέσαι να βλέπεις τον σύντροφό σου, σιχαίνεσαι να σε ακουμπάει, αλλά λες: "Είναι ο άνθρωπός μου!". Στην πραγματικότητα όλοι ξέρουμε ότι συγκίνηση προσφέρει μόνο το πρώτο φιλί. Από το δεύτερο και μετά κάνουμε υπομονή.

Frances Yates
μετάφραση: Γιάννης Καστανάρας

Τιμή 21,00

"Μια έξοχη ανάλυση γεγονότων, κινημάτων, σχέσεων και συνεπειών ... ένα συναρπαστικό ανάγνωσμα"

(Asa Briggs)

Στις αρχές του 17ου αιώνα εκδόθηκαν δυο μανιφέστα τα οποία, σε αντιστοιχία με τη μαγεία, την αλχημεία και την Καμπάλα, διακήρυσσαν τη χαραυγή μιας νέας περιόδου αυξημένων γνώσεων και δυνάμεων πάνω στη φύση. Αυτά τα ανώνυμα έγγραφα (δημοσιεύονται στο Παράρτημα του ανά χείρας βιβλίου) είχαν γραφτεί για λογαριασμό της "Αδελφότητας του Ροδόσταυρου". Από τότε, αυτό το μυστηριώδες κίνημα έχει υπάρξει αντικείμενο μεγάλης περιέργειας, εικασιών και ενδιαφέροντος. Στο θαυμάσιο ερευνητικό έργο της, η διακεκριμένη ιστορικός Frances Yates αποκαλύπτει την αλήθεια γύρω από τον "Ροδοσταυρικό Διαφωτισμό" και περιγράφει λεπτομερώς τον αντίκτυπό του στην πολιτική και πολιτιστική ιστορία της Ευρώπης. Μεταβάλλει, για παράδειγμα, τις αντιλήψεις μας για την καταγωγή της νεότερης επιστήμης τοποθετώντας σε μια αποκρυφιστική παράδοση σπουδαίες μορφές, όπως ο Ντεκάρτ, ο Μπέικον, ο Κέπλερ και ο Νεύτων. Ο "Ροδοσταυρικός διαφωτισμός" συμπληρώνεται από μια θαυμάσια εικονογράφηση και παραμένει ένα από εκείνα τα σπάνια ιστορικά έργα τα οποία κανένας αναγνώστης δεν μπορεί να αγνοήσει.
Νίκος Ψυρούκης
επιμέλεια: Δημήτρης Δημόπουλος

Τόμος 2
Τιμή 21,00

Το πρόβλημα του κυπριακού εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος έτσι όπως μεταπολεμικά διαμορφώθηκε, αποτελούσε τη συνέχιση της επαναστατικής κληρονομιάς που ο ελληνικός λαός δημιούργησε στα 1940-1944. Μπορούμε μάλιστα να πούμε ότι αποτελούσε τη νέα μορφή της λαϊκής αντιϊμπεριαλιστικής πάλης που είχαν αρχίσει οι έλληνες εργαζόμενοι από τον καιρό της ιταλικής φασιστικής επιδρομής ενάντια στη χώρα τους. Πολύ σωστά παρατηρεί ο Κομνηνός Πυρομάγλου: "Κατά ένα τρόπο, ο απελευθερωτικός αγών των Κυπρίων είναι συνέχεια του Αγώνος Αντιστάσεως εις την Ελλάδα..."
Νίκος Ψυρούκης
επιμέλεια: Δημήτρης Δημόπουλος
Τόμος 1

Τιμή 21
"Ο Νίκος Ψυρούκης ανήκει στην ομάδα των μελετητών της πρόσφατης ελληνικής ιστορίας. Ερευνητικό και άγρυπνο πνεύμα, με λαμπρή θεωρητική κατάρτηση, μεθοδικότητα και συνέπεια, έδωσε μια σειρά από αναλύσεις πολιτικών και κοινωνικοοικονομικών προβλημάτων των τελευταίων σαράντα χρόνων. Το έργο του "Ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας", γραμμένο στα χρόνια της δικτατορίας, αποτελεί μια τολμηρή σύνθεση των εσωτερικών εξελίξεων ύστερα από την έκρηξη του Β΄ παγκοσμίου πολέμου. Ουσιαστικά δεν πρόκειται για ιστορία, για παράθεση δηλαδή γεγονότων, αλλά για ανατομία μιας πολυδιάστατης εποχής. Είναι ερμηνεία των γεγονότων, έρευνα σε βάθος με επίμονη αναγωγή στα τεκμήρια και με αδιαμφισβήτητη επιστημοσύνη. Η μεθοδολογία της έρευνας του Ψυρούκη: η γενετική-αιτιολογική του ιστορισμού."

Κυριάκος Σιμόπουλος, περιοδικό "Αντί"
Μυθιστόρημα
Μαρούλα Τζούβα-Πάικου

Τιμή 15,50

"...Η μαμή δίπλα της, μια νεαρή γειτόνισσα, στο πλευρό της, κι ο Αθανάσιος στην αυλή. Η γέννα δεν πήρε πολύ. Το μωρό γεννήθηκε καλά, η Ορσιλία πήρε την κόρη της στην αγκαλιά της και πετούσε απ' τη χαρά της, ευχαριστούσε τον Θεό για το θείο δώρο που της έστειλε. Έβγαλε απ' το λαιμό της το μενταγιόν που της είχε χαρίσει η γιαγιά της λίγο πριν πεθάνει και το κρέμασε στο νεογέννητο. Είχε γι' αυτήν μεγάλη συναισθηματική αξία, αλλά έκρυβε και μια προφητεία που ήλπιζε κάποτε να πραγματοποιηθεί. Όταν η γιαγιά της το κρεμούσε στο λαιμό, της είχε πει: "Να το προσέχεις σαν τα μάτια σου. Γιατί σαν αυτό περάσει από δώδεκα γενιές, η Ιωνία θα γίνει ξανά ελληνική. Να το θυμάσαι". "

Η ιστορία αρχίζει με μια οικογένεια απ' τη Σμύρνη, που μετά από κάποια τραγική συγκυρία, μητέρα και κόρη μετακομίζουν στην Αθήνα. Εκεί συμβαίνουν διάφορα γεγονότα, όπου η οικογένεια και με νέα πρόσωπα ταξιδεύει ως το Παρίσι. Στην πόλη του φωτός τούς περιμένει μια ευχάριστη έκπληξη. Ο παππούς Κωνσταντίνος, μια σπουδαία φυσιογνωμία, είναι η μεγάλη αγάπη της εγγονής Ευγενίας, που σπουδάζει στο Λονδίνο.

Στην όλη υπόθεση του έργου αναφέρονται ιστορικά γεγονότα, μεταξύ αυτών ο αγώνας των Κυπρίων, του 1955.

Πρόληψη και αντιμετώπιση χωρίς φάρμακα και εμβόλια. Το εμβόλιο του καρκίνου της μήτρας
Παναγιώτης Κουμεντάκης

Τιμή 15,00


Ο ιός της γρίπης Η1Ν1 των χοίρων έχει αναγνωριστεί ως ένας νέος ιός, που περιέχει γονίδια από ιούς γρίπης των ανθρώπων,των πτηνών και των χοίρων. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν πυρετό, βήχα, ερεθισμό στο λαιμό, πόνους στο σώμα, πονοκεφάλους, κρυάδες, κόπωση και, σε ορισμένες περιπτώσεις, εμετούς και διάρροιες. Σε ελάχιστες σοβαρές περιπτώσεις μπορεί να οδηγήσει σε πνευμονία, ανεπάρκεια πολλών οργάνων, ακόμη και σε θάνατο. Η περίοδος επώασης είναι δύο έως πέντε ημέρες.

Οι περιπτώσεις της γρίπης των χοίρων σε υγιή παιδιά είναι ήπιες, με ελάχιστη ή καθόλου ιατρική παρέμβαση. Ενήμεροι γονείς, εάν τους δοθεί η επιλογή, θα επιλέξουν σίγουρα μια ήπια περίπτωση γρίπης, που αντιμετωπίζεται με απλά φυσικά μέσα, αντί για τους πιθανούς κινδύνους υγείας ενός ανεπαρκώς δοκιμασμένου εμβολίου που μπορεί να προξενήσει ενδεχομένως μακροπρόθεσμες βλάβες στην υγεία.
Ημιολοκληρωτική "δημοκρατία" ή περιεκτική δημοκρατία;
Τάκης Φωτόπουλος

Τιμή 19,00

 Η σημερινή βαθιά οικονομική κρίση δεν είναι, βέβαια, ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία του συστήματος της οικονομίας της αγοράς που καθιερώθηκε εδώ και περίπου δύο αιώνες.

Είναι όμως η πρώτη παγκοσμιοποιημένη κρίση, με την έννοια ότι ο παγκόσμιος χαρακτήρας της δεν είναι, όπως στον μεσοπόλεμο, απλώς αντανάκλαση της κρίσης σε κάποιες κύριες καπιταλιστικές οικονομίες, αλλά αποτελεί οργανικό και αναπόσπαστο τμήμα της ίδιας της γένεσης και εξέλιξης της.

Το δεύτερο σημαντικό ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της είναι πως δεν είναι μόνο οικονομική αλλά τμήμα μιας ακόμη σοβαρότερης πολυδιάστατης κρίσης: οικολογικής, πολιτικής, πολιτισμικής και, γενικότερα, κοινωνικής.

Αυτά τα δύο θέματα, σε σχέση και με την επιδεινούμενη ελληνική πολυδιάστατη κρίση, εξετάζει το βιβλίο αυτό.
Gianni Toti
μετάφραση: Νίκος Λούπης

Τιμή 19,00

...Θα λέγαμε, ελευθεροχρόνος - αν βέβαια "το ζήτημα του ελεύθερου χρόνου" αφορούσε κυρίως τον αγώνα για τη μείωση των ωρών εργασίας.
Όμως μπορούμε να τον αποκαλούμε ακόμα έτσι σήμερα, όταν η έννοια έχει μεταβληθεί σε ιδεολογία, όταν έχει εντυπωθεί βαθιά στη συνείδηση και στο ασυνείδητο, κι όταν οι δύο όροι "χρόνος"
και "ελευθερία" αναφέρονται σ' αυτόν τον ιδιαίτερο χρόνο, τον ελευθεροχρόνο, που πρέπει και αυτός να ελευθερωθεί;

Χρόνος απελευθερωμένος σημαίνει ολοκληρωμένη ανάπτυξη του ατόμου, και αυτό είναι η "μέγιστη παραγωγικότητα". Ο απελευθερωμένος χρόνος παράγει σταθερό κεφάλαιο "και αυτό το σταθερό κεφάλαιο είναι ο ίδιος ο άνθρωπος". Ο ελεύθερος χρόνος, ως ξόδεμα, παιχνίδι, ξεγνοιασιά, δεν έχει πια νόημα.

Σάββατο 15 Δεκεμβρίου 2012

Steve Best, Karen Anijar Appleton, David Gabbard, Guido Galafassi, Arran Gare, Παναγιώτης Κουμεντάκης, Serge Latouche, Michael Levin, Τάκης Νικολόπουλος, John Sargis, Rafael Spósito

Επιμέλεια: Steve Best
Μετάφραση: Πάρις Μπουρλάκης
Επιμέλεια: Τάκης Φωτόπουλος

Τιμή 21,30

 "Ενώ θα προσδοκούσε κανείς η σημερινή πολύπλευρη κρίση να γεννήσει μια κατάλληλη πολιτική απάντηση, μια νέα κρίση ανέκυψε. Η θεωρητική και πολιτική εναντίωση στον παγκόσμιο καπιταλισμό -με οποιαδήποτε σημαντική και αληθινά ριζοσπαστική μορφή που να περιλαμβάνει δημοκρατικές, κοινωνικές και πολιτικές εναλλακτικές λύσεις- κατέρρευσε."
(Steven Best)

"Οι περισσότεροι στη ριζοσπαστική Αριστερά θα συμφωνήσουν σήμερα για την ανάγκη ενός ουσιαστικού διαλόγου γύρω από το περίγραμμα μιας μελλοντικής κοινωνίας. Ο διάλογος, στο βιβλίο αυτό, στον οποίο εκφράζονται όλα σχεδόν τα κύρια ρεύματα της Αριστεράς, ευελπιστώ πως θα προσφέρει σημαντική βοήθεια προς αυτή την κατεύθυνση."
(Τάκης Φωτόπουλος)

"Το στάδιο στο οποίο έχουμε φτάσει θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως το παράδοξο της φιλελεύθερης δημοκρατίας -όπου οι βασικές συνιστώσες της αντιφάσκουν η μία με την άλλη, διότι, πώς γίνεται να είμαστε ίσοι πολιτικά όταν είμαστε τόσο άνισοι οικονομικά;"
(Michael Levin)

"Γιατί ο αναρχισμός δεν προσείλκυσε περισσότερους οπαδούς, με δεδομένη την εμφανή αποτυχία του κεφαλαίου, του κράτους και του "υπαρκτού σοσιαλισμού";
(David Freeman)

"Η ελευθεριακή πνοή και οι ριπές ελευθεριακής αύρας, αν μη οι ελευθεριακοί δυνατοί άνεμοι, δεν έχουν πεθάνει ούτε έχουν υποχωρήσει. Έχουν ακόμη πολλά να κάνουν, σήμερα."
(Rafael Sposito)

"Αν το κίνημα της εργατικής τάξης μπορούσε να απελευθερωθεί από το καπιταλιστικό φανταστικό και να επιστρέψει στην αναζήτηση της αυτονομίας, η σύνθεση μιας ριζικά αναμορφωμένης σοσιαλδημοκρατίας με την Περιεκτική Δημοκρατία θα μπορούσε να αμφισβητήσει όχι μόνο τον νεοφιλελευθερισμό αλλά και τον αναδυόμενο φιλελεύθερο φασισμό των ΗΠΑ, της Βρετανίας και της Αυστραλίας."
(Arran Gare)

"Παρά τη μεγάλη μου συμπάθεια για την άμεση δημοκρατία, δεν έχω πεισθεί ότι η επιθυμία γι' αυτήν είναι τόσο πλατιά διαδεδομένη (πολύ περισσότερο, οικουμενική) ή ότι αποτελεί πανάκεια."
(Serge Latouche)
Αντώνης Λαγγουράνης

Τιμή 21,30

Η σημασία του γενικού τρόπου ζωής (modus vivendi) -και ειδικά της διατροφής- στην πρόληψη και τη θεραπεία της αρρώστιας δεν έχει εκτιμηθεί επαρκώς ακόμα και σήμερα, όχι μόνο από τον περισσότερο κόσμο, αλλά και από πολλούς από εμάς που εκπροσωπούμε την επιστημονική (ή άλλως αποκαλούμενη συμβατική, δυτική, τεχνοκρατική, "αλλοπαθητική", σύγχρονη, αλλά και κλασική, καθιερωμένη, επίσημα αναγνωρισμένη ή ορθόδοξη) ιατρική.
Λοξά κείμενα

Σάββας Παύλου

Τιμή 17
Το ανά χείρας βιβλίο αποτελείται από διάφορα κείμενα που δημοσιεύτηκαν, τα τελευταία δέκα χρόνια, σε αθηναϊκά έντυπα (κυρίως στα περιοδικά "Αντί", "Νέα Εστία", "Άρδην", στις εφημερίδες "Η Καθημερινή" και "Η Αυγή" και σε συλλογικούς τόμους). Τα κείμενα αναδημοσιεύονται εδώ στην αρχική μορφή τους, χωρίς προσθήκες ή αφαιρέσεις, ως μαρτυρία μιας εποχής. Φυσικά, ορισμένα τυπογραφικά ή φραστικά λάθη και αβλεψίες διορθώθηκαν σιωπηρά -ακόμη εντάχθηκαν σημειώσεις και προμετωπίδες σε όσα κείμενα η τρέχουσα δημοσιογραφική πρακτική δεν είχε επιτρέψει να συμπεριληφθούν. Επίσης, πρέπει να τονίσω ότι κάποιες επαναλήψεις, συγγνωστές και κατανοητές όταν σημειώνονται σε δημοσιεύσεις που απέχουν χρονικά, σε ένα συγκεντρωτικό τόμο φαίνονται, κάποτε, ενοχλητικές όμως εδώ δεν κρίθηκε σκόπιμο να απαλειφθούν. Για λόγους ενότητας αναδημοσιεύονται και δύο κείμενα για τον αγαπημένο Γιώργο Ιωάννου, από το περιοδικό "Μικροφιλολογικά". Έτσι παρουσιάζεται καλύτερα η εικόνα του θέματος για την αποκρυπτογράφηση του εφηβικού ημερολογίου του στην "Καθημερινή" και του διαλόγου που προκάλεσε.
"Γραμμή Λευκωσία-Αθήνα" ο τίτλος, γιατί πρόκειται για κείμενα που η όδευσή τους σε αθηναϊκά έντυπα υπαγόρευσε η έντονη πεποίθηση του γράφοντος για υπονόμευση της κυπριακής επανάπαυσης και περιχαράκωσης που ενισχυόταν και από αντίστοιχη στάση διαφόρων αθηνοκεντρικών Ελλήνων για λήθη της Κύπρου και του ενοχλητικού φορτίου που μετέφερε και το οποίο γινόταν ολοένα πιο ανυπόφορο στα "εκσυγχρονιστικά" τους οράματα. Ο αναγνώστης καλείται να τα διαβάσει, έστω και αν συμφωνεί με τη γραμμή αυτήν, ως αυτάρκη σημειώματα και με μόνο κριτήριο αν συνεισφέρουν ή όχι στη μελέτη του θέματος με το οποίο ασχολούνται.
Ευχαριστώ τον αδελφό μου Χριστόδουλο Τζιονή για τη συνεισφορά του στη διόρθωση του βιβλίου. Η τελευταία διόρθωση έγινε από μένα, γι' αυτό και με βαρύνουν τα τυχόν ορθογραφικά λάθη.
Ευχαριστώ τον ζωγράφο Σωτήρη Σόρογκα για τη συμπαράστασή του.

Σάββας Παύλου
Γκλόρια Μουνιός Ραμίρες
μετάφραση: Νίκος Κοκκάλας

Τιμή 20,30

Στις 17 Νοεμβρίου 1983, πριν από είκοσι χρόνια, ιδρύθηκε ο EZLN, και σαν EZLN αρχίσαμε να βαδίζουμε στα βουνά του νοτιοανατολικού Μεξικού, κουβαλώντας μια μικρή μαύρη σημαία με ένα πεντάκτινο κόκκινο αστέρι και τα γράμματα «EZLN», επίσης κόκκινα, κάτω από το αστέρι. Κουβαλάω ακόμα αυτή τη σημαία. Είναι φθαρμένη και γεμάτη μπαλώματα, όμως εξακολουθεί να κυματίζει στη Γενική Διοίκηση του Εθνικοαπελευθερωτικού Ζαπατιστικού Στρατού.
Και η ψυχή μας επίσης είναι γεμάτη μπαλώματα, πληγές που υποτίθεται ότι έχουν επουλωθεί, όμως ανοίγουν εκεί που δεν το περιμένεις.
Προετοιμαζόμασταν 10 χρόνια για εκείνα τα πρώτα λεπτά του 1994. Στο βάθος διακρίνεται ο Ιανουάριος του 2004. Σύντομα θα γίνουν 10 τα χρόνια του πολέμου. 10 χρόνια προετοιμασίας και 10 χρόνια πολέμου, 20 χρόνια.

Υποδιοικητής Μάρκος
Χώρος και πολιτική
Henry Lefebvre
μετάφραση: Παναγιώτης Τουρνικιώτης

Τιμή 21,30

[...] Το δικαίωμα στην πόλη δεν αποτελεί απλώς μια διατύπωση του αιτήματος για γενικευμένη προσβασιμότητα στα αγαθά και τις υπηρεσίες που προσφέρει η πόλη. Δεν αποτελεί μια αναδιατύπωση του αιτήματος της δίκαιης αναδιανομής, που μπορεί απότην έμφαση στο εισόδημα να μετατοπιστεί και σε μια διεκδίκηση του χώρου. Μια τέτοια προοπτική, παρότι μπορεί να εκφράζει συγκεκριμένους αγώνες στην πόλη που υπήρξαν και υπάρχουν, δεν αμφισβητεί τη θεμελιώδη ποσοτικοποίηση του χώρου στην οποία βασίζεται η αλλοτριωτική εξάπλωση του αστικού.
Το δικαίωμα στην πόλη αναφέρεται σε μια διαφορετική κοινωνία πόλης σε μια διαφορετική αστική συνθήκη. Στην νέα κεντρικότητα του παιχνιδιού αντιστοιχεί η επανάδειξη της πόλης ως έργου, έργου που θα παράγεται συλλογικά από τους κατοίκους της. Η πόλη-έργο είναι μια πόλη που επανασυλλέγει τις διασκορπισμένες διαφορές, επιτρέπει πολλαπλές χρήσεις του χρόνου, άρα περιλαμβάνει πολλές ρυθμικότητες, και ενεργοποιεί την επινοητικότητα της φαντασίας ως δύναμη μετασχηματιστική. Η πόλη-έργο συνιστά δυναμική συνθήκη ανάπτυξης του διχαιώματος στην πόλη. Ουτοπία και πραγματικότητα μαζί, αποτελεί μια διαδικασία εκδίπλωσης της ανθρώπινης χειραφέτησης, και όχι έναν σκοπό-τέλος της αστικής συνθήκης. [...]

(από την εισαγωγή, Σταύρος Σταυρίδης, Σχολή Αρχιτεκτόνων ΕΜΠ)
Δημήτρης Λιβιεράτος

Τιμή 17,00

[...] Η χώρα έχει μεγάλες προοπτικές. Προικισμένη από τη φύση σιγά-σιγά αξιοποιεί τους πόρους της. Ιδιαίτερα το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο, που αποδίδουν σημαντικά αυτά τα τελευταία χρόνια.

Το 1962, όταν η Αλγερία έγινε ελεύθερο κράτος ο πρώτος πρόεδρος ήταν ο Αχμέτ Μπεν Μπέλα, από τους ιστορικούς αρχηγούς της επανάστασης. Αυτά τα πρώτα χρόνια προσπάθησε να οδηγήσει τη χώρα σε έναν αυτοδιαχειριζόμενο σοσιαλισμό, με όλα τα τοπικά χαρακτηριστικά, με τη βοήθεια εξαιρετικών επαναστατών, όπως ο Μιχάλης Ράπτης-Πάμπλο και ο Αιγύπτιος Λοτφάλα Σολιμάν.

Στις 19 Ιουνίου 1965 εκδηλώθηκε το πραξικόπημα του αρχηγού του στρατού Χουάρι Μπουμεντιέν. Η χώρα οπισθοδρόμησε στην κατεύθυνση ενός κρατικού καπιταλισμού στρατιωτικής πειθαρχίας. Τα επόμενα χρόνια ο στρατός θα κατευθύνει το κράτος, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία. Στις 23.12.1978 πεθαίνει ο Μπουμεντίεν, και τον αντικαθιστά ο επίσης στρατιωτικός Σάντλι Μπεντζαντίντ.

Το 1979 απελευθερώθηκε ο φυλακισμένος Μπεν Μπέλα. Τα ιδανικά της επανάστασης δεν πραγματοποιήθηκαν στο ακέραιο. Η κοινωνική απελευθέρωση φάνηκε στην αρχή ότι μπορούσε να πραγματοποιηθεί. Δεν ολοκληρώθηκε όμως. Η αυτοδιαχείριση σαρώθηκε από τη στρατιωτική γραφειοκρατία. Το όραμα του σοσιαλισμού χλόμιασε. Οι στρατιωτικοί ζήλεψαν την επίπλαστη πειθαρχία ευημερίας των Ανατολικών κρατών. Ένα μίγμα ισλαμικής ορθοδοξίας με σταλινική πειθαρχία του τύπου των Ανατολικών κρατών.

Η οικονομική κατάσταση δεν προχωρά με τους ρυθμούς που πρέπει και η ανεργία ταλαιπωρεί τη χώρα. Αποτέλεσμα αυτής της κοινωνικής οπισθοχώρησης, που συνοδεύτηκε από πολλές ταραχές, ήταν να αναπτυχθεί ένα ισλαμικό κίνημα διαμαρτυρίας Στη συνέχεια μέρος αυτού του κινήματος οδηγήθηκε στην ένοπλη πάλη με πολλά θύματα. Το 1989 ψηφίζεται νέο Σύνταγμα, που οδηγεί στην πολυκομματική κοινοβουλευτική δημοκρατία. Οι ισλαμιστές ισχυροποιούνται και η κυβέρνηση κηρύσσει παράνομο το κίνημα τους. Στις 28.11.1996 ψηφίζεται το νέο Σύνταγμα.

Την 1 Οκτωβρίου 1997 οι ισλαμιστές σταματούν τις επιχειρήσεις. Στις 15 Απριλίου 1999 εκλέγεται πρόεδρος ο Αμπντελαζίζ Μπουντεφλικά ο οποίος και παραμένει μέχρι σήμερα.

Η Αλγερινή Επανάσταση απέκτησε ιδιαίτερη σημασία στη σύγχρονη ιστορία. Ο αγώνας του λαού της ουσιαστικά ανέτρεψε όλο το συγκρότημα της γαλλικής αποικιοκρατίας στην Αφρική. Η επανάσταση που άρχισε την 1η Νοεμβρίου 1954 ξεσήκωσε το ηθικό των όμορων χωρών. Και όσο κρατούσε και αντιμετώπιζε την επέμβαση των γαλλικών δυνάμεων γινόταν ζωντανό παράδειγμα για τους λαούς, όπου δίσταζαν οι ηγεσίες τους. Η πιθανότητα εξέγερσης ήταν ορατή. Έσπευσαν λοιπόν να ολοκληρώσουν τις διαπραγματεύσεις. Το Μαρόκο έγινε ανεξάρτητη χώρα στις 2 Μαρτίου 1956 και η Τυνησία στις 20 Μαρτίου 1956. Μέχρι το 1960 ανετράπη όλο το συγκρότημα της Αφρικής και πολλά νέα ανεξάρτητα κράτη, όσο και αν ήταν αδύναμα, εμφανίστηκαν στη Μαύρη Ήπειρο. Η Αλγερινή Επανάσταση επέσπευσε τη διάλυση της αποικιοκρατίας και άνοιξε καινούργιους δρόμους. [...]

(από τον πρόλογο του βιβλίου)
Αδόλφο Τζίλι
επιμέλεια: Ελένη Ζαχαροπούλου
μετάφραση: Νίκος Κοκκάλας
Τιμή 21,30

Ο Κάρλος Φουέντες αφηγείται ότι, διασχίζοντας κάποτε μαζί με ένα Βορειοαμερικάνο συγγραφέα τα χωριά της κοιλάδας της Μορέλος, "σταματήσαμε σ' ένα ανώνυμο χωριό, ξεχασμένο από τους οδικούς χάρτες και από τις πινακίδες κυκλοφορίας. Ρωτήσαμε έναν αγρότη πώς ονομαζόταν το χωριό. Μας απάντησε: Γκαρντούνιο, σε καιρό ειρήνης- Ζαπάτα, σε καιρό πολέμου". Αυτό που ούτως ή άλλως ο Φουέντες δεν καταγράφει είναι ότι ο χωρικός έδινε τη συγκεκριμένη απάντηση σε δυο ανθρώπους της πόλης, άγνωστους, ένας τους με όψη γκρίνγκο και, συνεπώς, πιθανόν εχθρικούς και σίγουρα ξένους προς τους αγρότες. Οπότε, χωρίς να παραλείψει την υποχρέωση εγκαρδιότητας προς τον άγνωστο ταξιδιώτη, τους έκανε μια ιδιόμορφη προειδοποίηση, στην περίπτωση που ήταν εχθροί: "Ζαπάτα, αν θέλετε πόλεμο", ήταν αυτό που είπε, και επίσης μια γενική αναγγελία, στην περίπτωση που τελικά ήταν φίλοι: οι καιροί του επαναστατικού πολέμου θα γυρίσουν και δεν είναι μακριά οι μέρες όπου όλα τα χωριά της Μορέλος, για άλλη μια φορά, θα ονομαστούν Ζαπάτα. Η συλλογιστική του αγρότη δεν ήταν στατική νοσταλγία του παρελθόντος, αλλά δυναμική προετοιμασία του μέλλοντος.
Άλεξ Χάλεϋ
Μετάραση: Αγγέλα Βερυκοκάκη-Αρτέμη
Τιμή 24,45

...Ό,τι κι αν κάνω σήμερα, το θεωρώ επείγον. Όταν λέω πως οποιαδήποτε στιγμή της μέρας ή της νύχτας μπορεί να αντιμετωπίσω το θάνατο είμαι απλώς αντικειμενικός. Το ότι σκέφτομαι το θάνατο δεν με ενοχλεί, όπως ίσως μερικούς άλλους ανθρώπους. Ποτέ δεν πίστευα πως θα ζήσω αρκετά ώστε να γεράσω. Ακόμα και προτού γίνω μουσουλμάνος - όταν ήμουν ένας αβανταδόρος στη ζούγκλα του γκέτο κι ύστερα ένας εγκληματίας στη φυλακή- πάντα είχα στο μυαλό μου ότι θα πέθαινα από βίαιο θάνατο...
Ο Μάλκολμ Χ υπήρξε ο φλογερότερος ηγέτης του κινήματος των μαύρων στις ΗΠΑ στις δεκαετίες του '50 και του '60. Εξέφρασε, ίσως καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον, την οργή, τον αγώνα και τις προσδοκίες των Αφροαμερικανών. Από μικρός στους δρόμους του Χάρλεμ, ζυμώθηκε με τον κόσμο του, έζησε στο πετσί του την παρανομία και την εγκληματικότητα, μαζί με την ατμόσφαιρα της τζαζ σκηνής, για να καταλήξει στη φυλακή για ένοπλη ληστεία. Εκεί ασπάστηκε το μουσουλμανισμό, ενώ όταν αποφυλακίστηκε εντάχθηκε στο Έθνος του Ισλάμ εκφράζοντας τον ανυποχώρητο και ασυμβίβαστο αγώνα ενάντια στο ρατσισμό των λευκών. Αργότερα ήρθε σε ρήμη με την ηγεσία των Μαύρων Μουσουλμάνων και, ύστερα από το προσκύνημά του στη Μέκκα, άρχισε να ενστερνίζεται μια ανθρωπιστική και πιο "ανοιχτή", αλλά πάντα αγωνιστική, αντίληψη για το Ισλάμ. Πέθανε δολοφονημένος κατά τη διάρκεια ομιλίας του στο Χάρλεμ, στις 21 Φεβρουαρίου 1965.
Μυθηστόρημα
Ράντκλιφ Χολ
μετάφραση: Νίκη Σταυρίδη
επιμέλεια: Ελευθερία Ζέη
Τιμή 23,32


 Όπως ο Κάιν, είμαι σημαδεμένη και κηλιδωμένη. Αν έρθεις μαζί μου, Μαίρη, ο κόσμος θα σε αποστραφεί, θα σε καταδιώξει, θα σε πει βρόμικη. Η αγάπη μας μπορεί να είναι ακλόνητη έως το θάνατο, και πέρα απ' αυτόν -αλλά ο κόσμος θα την αποκαλεί βρόμικη. Μπορεί να μην πειράζουμε κανένα πλάσμα ζωντανό με την αγάπη μας· μπορεί εξαιτίας της ν' αποκτήσουμε τη μεγαλύτερη κατανόηση, τη μεγαλύτερη ευσπλαχνία, αλλά τίποτα απ' αυτά δεν θα σε σώσει από τη μάστιγα του κόσμου, που θα αποστρέψει το βλέμμα και από τις πιο γενναιόδωρες πράξεις σου, καταλογίζοντάς σου μόνο διαφθορά και αθλιότητα. (...) Γιατί σ' αυτό τον κόσμο υπάρχει ανοχή μόνο για τους λεγόμενους φυσιολογικούς. Και όταν θα γυρέψεις σ' εμένα προστασία, θα σου πω: Δεν μπορώ να σε προστατεύσω Μαίρη, ο κόσμος μού έχει αφαιρέσει το δικαίωμα να προστατεύω· είμαι εντελώς ανήμπορη, το μόνο που μπορώ είναι να σ' αγαπώ.
"Το πηγάδι της μοναξιάς", ένα σχεδόν αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα, είναι η ιστορία της Στήβεν Γκόρντον, μιας γυναίκας που γεννιέται σε μια μεγαλοαστική οικογένεια της Αγγλίας, στη θέση του πολυπρόσμενου γιου, και από τότε μεγαλώνει (τη μεγαλώνουν) με συμπεριφορές ασυνήθιστες για τα κορίτσια της εποχής της. Κάνει αθλητισμό, ιππεύει, ξιφασκεί. Συνέπεια άμεση της διαφοράς της από τα άλλα κορίτσια, η απομόνωσή της -μοτίβο που κυριαρχεί σε όλο το βιβλίο.

Βιβλιοκριτική: Γιατί σκότωσα την καλύτερη μου φίλη.

Ίσως ένα από τα καλύτερα μυθηστορήματα που έχω διαβάσει μέχρι τώρα. Η Αμάντα Μιχαλοπούλου, γράφει μέσα από τις παιδικές τις αναμνήσεις, ξετυλίγει με φανταστικό τρόπο την Ελλάδα της μεταπολίτευσης και την σχέση δύο κοριτσιών, μεταξύ τους καθώς και με τον υπόλοιπο κόσμο που περιτρυγιρίζει τη φιλία τους από τα παιδικά τους χρόνια εώς και την ενηλικίωσή τους.
Υπόθεση:
Η Μαρία Παπαμαύρου έρχεται στην Αθήνα από την Αφρική και εγκαθίσταται με την μητέρα της στη γνωστή Γαλάζια Πολυκατοικία στην πλατεία Εξαρχείων. Η ζωή της περιγράφεται ως ανιαρή, θέλει να γυρίσει πίσω στην Ικέτζα και στην νταντά της την Γκουεντόλιν, από την οποία έντονα θυμάται τις παροιμίες που της έλεγε για τη ζωή. Η καθημερινότητά της όμως αλλάζει άρδην, όταν συναντά στο σχολείο την Άννα Χορν. Ένα κοριτσάκι που κάνει κατευθείαν εντύπωση όπου έχει έρθει με τη μητέρα της από τη Γαλλία και εμπνέει σε όλους την Επανάσταση και τον Αγώνα για δικαιοσύνη. Η Μαρία γοητεύεται κατευθείαν από την Άννα, εξάλλου είναι από τη φύση της αυτόνομη με μια αντιστασιακή συμπεριφορά και κατευθείαν γίνονται φίλες. Ανά ένα κεφάλαιο το παρόν γίνεται παρελθόν, καταφέρνοντας η συγγραφέας να ταξιδέψεις μαζί τους στην κοινή ζωή τους από την τετάρτη δημοτικού έως και τα 35 τους όπου οι δύο φίλες ξανασυνάντιονται.  Η συνάντησή τους είναι κομβική και η ιστορία ξεκινάει από το τέλος.
Οι χαρακτήρες:
Η Μαρία είναι φύσει ακτιβίστρια, αυτόνομη, ευαίσθητη αλλά και ταυτόχρονα πιο δυνατή από ότι η Άννα κι ας μην το δείχνει. Στο βιβλίο παρουσιάζεται ένα κοριτσάκι που στην αρχή έχει ανάγκη από πρότυπα, μεγάλες ιδέες και οράματα όμως σιγά σιγά ανακαλύπτουμε ένα χαρακτήρα πιο εσωστρεφή, πιο ιδιαίτερο και πιο δυναμικό. Που ανακαλύπτει πως η επανάσταση μπορεί να είναι για τον καθένα ή συνολική ή ατομική. Εξάλλου όπως λέει η ίδια « δεν έρχονται όλοι στον κόσμο για να προσφέρουν τα ίδια».
Η Άννα αποδεικνύει από την πρώτη σελίδα της εμφάνισής της, το τεράστιο «Εγώ» που επικρατεί στους ανθρώπους, τον απόλυτο «δυναμισμό» την προσωποποίηση του Ισχυρογνώμων. Είναι ένα άτομο που έχει σαφές επιρροές από τους γονείς της οι οποίοι έζησαν το Μάη του ’68 και σου δίνει την εντύπωση πως στο σπίτι της ακούγονται μόνο λέξεις όπως Επανάσταση, αγώνας, δικαιοσύνη, ισότητα. Όσο εκτυλίσσεται η ιστορία όμως ανακαλύπτουμε μια Άννα που τρέμει τους σεισμούς, που είναι παθολογικά δεμένη με την Μαρία, που μόνη της δημιουργεί κανόνες και νόμους για να μπορεί να ελέγχει καταστάσεις αλλά δεν έχει καμία δύναμη εσωτερική να τους τηρήσει όταν αφορά τον εαυτό της.
Μηνύματα:
Το μυθιστόρημα  όσο απλό κι αν φαίνεται από την περιγραφή που δίνω είναι περισσότερο βαθύ από όσο θα καταλάβαινε κανείς από την περίληψη και περισσότερο σοβαρό από όσο θα φανταζόταν. Με υπερβολικές αναφορές σε κινήματα, σε ιδεολογίες, σε επαναστάτες και με διάφορα ιστορικά τεκμήρια για την Ελλάδα της μεταπολίτευσης, του ΠΑΣΟΚ, του εκμοντερνισμού από ένα σημείο και εξής, παρουσιάζει πως είναι πραγματικά οι ανθρώπινες σχέσεις ανάμεσα σε φίλες, σε γκόμενους, σε μητέρα και παιδί, πόσο πολύ διαφέρουν οι άνθρωποι, αυτοί που βολεύονται αυτοί που έχουν όραμα, πως είναι ένας άνθρωπος να ζει στη σκιά κάποιου άλλου και πως πραγματικά αποφασίζει να επαναστατήσει βρίσκοντας ξαφνικά την χαμένη αυτοπεποίθηση.
Το τέλος είναι περισσότερο τραγικό και όχι αναμενόμενο από όσο θα μπορούσε να δηλώσει ο τίτλος του βιβλίου.
Είναι πραγματικά ένα βιβλίο που ξεχωρίζει για τον τρόπο γραφής, τις σκέψεις της συγγραφέως και το κυριότερο μήνυμα που δίνει από όλα: Το ότι ο άνθρωπος δεν αλλάζει ποτέ ή όπως λέει και η Γκουεντόλιν με τις παροιμίες της «το πουλί δεν αλλάζει πούπουλα το χειμώνα».
Αν θεωρείτε τον εαυτό σας ρομαντικό(όχι απαραίτητα με την ερωτική έννοια) τότε είναι το κατάλληλο βιβλίο, αν πάλι όχι δεν χάνετε τίποτα απολύτως με το να διαβάσετε. Ίσως εκείνες τις 30 ώρες που θα του αφιερώσετε να νιώσετε όλες τις κρυφές επιθυμίες σας και τους φόβους σας και τα οράματά σας χωρίς με την απόλυτη σιγουριά ότι είναι μεταξύ εσάς και του βιβλίου.
Καλή ανάγνωση.

Κουλαφέτη Ιλιάνα

Βιβλιοπαρουσίαση: Η βιογραφία της Ούλρικε Μάινχοφ.


Στη μεγάλη συλλογή αφιερωμάτων, βιβλίων και ντοκιμαντέρ για την περίπτωση της Ούλρικε Μάινχοφ, έρχεται να προστεθεί η Βιογραφία της από τις Εκδόσεις Νάρκισσος, γραμμένη από την κοινωνιολόγο και πολιτικό Γιούττα Ντίτφουρτ. Στο βιβλίο, η τελευταία παρουσιάζει εξονυχιστικά το αποτέλεσμα της εξαετούς έρευνάς της γύρω από την γοητευτική αυτή προσωπικότητα που μαζί με την οργάνωσή της RAF, κατάφεραν να πανικοβάλλουν το κράτος της Γερμανίας του ’70 το οποίο εξακολουθούσε να φέρει απομεινάρια από το ναζιστικό του παρελθόν. Η Ντίτφουρτ καταφέρνει μέσα από την γραφή της να απαντήσει στο τελικό ερώτημα «ποια ήταν στην πραγματικότητα η Ούλρικε Μάινχοφ;»
Όπως την παρουσιάζει, η Μάινχοφ γεννημένη το 1934, ήταν ένα παιδί του πολέμου. Γόνος μιας συντηρητικής οικογένειας που διακατεχόταν από φιλοναζιστικά αισθήματα. Μεγαλωμένη μέσα σε ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο οικογενειακό κλίμα, βίωσε σε νεαρή ηλικία τον θάνατο των δύο της γονιών, με μοναδικό κηδεμόνα τη θετή της μητέρα Ρενάτε Ρήμεκ-μετέπειτα σημαντικό στέλεχος της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς. Το έντονο αυτό κλίμα, οι συνεχείς μετακινήσεις καθώς και το εν βρασμώ κοινωνικό status quo που δημιουργήθηκε με την κατάρρευση του Γ΄Ράιχ, είχε σαν αποτέλεσμα τον περιορισμό των πολιτικών επιλογών της νεαρής τότε Ούλρικε.
Ως εκ τούτου η πολιτική επιλογή η οποία ασπάστηκε ήταν η εξωκοινοβουλευτική αντιπολίτευση. Πέρασε από την εφηβεία στην ενηλικίωση διαβάζοντας μανιωδώς, σπουδάζοντας, παίζοντας βιολί και χορεύοντας μέχρι τελικής πτώσεως σε πάρτι. Το 1958 ως έντονα πολιτικοποιημένη μεν φοιτήτρια, αχρωμάτιστη δε, συμμετέχει στο αντιπυρηνικό κίνημα και από το 1959 η δίψα της για πληροφόρηση και αποκατάσταση των ερωτηματικών της γύρω από το παρελθόν της χώρας της, την καθιστά μία από τις σημαντικότερες δημοσιογράφους της Γερμανίας, μέσα από την πορεία της στην εφημερίδα konkret.
Το σημαντικό ερώτημα όμως όσον αφορά την αινιγματική αυτή φιγούρα, είναι το τι ώθησε αυτήν την παθιασμένη δημοσιογράφο να εγκαταλείψει τις μικροαστικές της συνήθειες, την συζυγική της ζωή καθώς και την ανατροφή των δίδυμων κόρων της και να μετατραπεί σε μια αντάρτισσα πόλης που από την δακτυλογράφηση κειμένων πέρασε στην χρήση όπλων.
Στο βιβλίο η Γιούττα Ντίτφουρτ θέτει ως τομή στη ζωή της, τη συνάντησή της με τους Αντρέα Μπάαντερ και Γκούντρουν Έσλιν. Στις 14/5/1970 η Μάινχοφ συμμετέχει στην επιτυχημένη απόδραση του Μπάαντερ λαμβάνοντας πλέον το βάπτισμα τους πυρός στη νέα της ζωή: ο αντικρατικός της αγώνας είναι η νέα της πραγματικότητα. Μαζί με τους προαναφερθέντες ιδρύουν την RAF (Φραξιά Κόκκινος Στρατός) τον Αύγουστο του 1970. Ακολουθούν επιθέσεις μεταξύ άλλων σε ΝΑΤΟικούς στόχους. Το 1972 συλλαμβάνεται και «προφυλακίζεται» σε κελί πλήρους απομόνωσης με αποκορύφωμα τα λευκά κελιά του Στάνχαιμ. Μέσα σε ένα λευκό κελί και χωρίς δικό της δικηγόρο, με περιορισμένες από συγγενείς επισκέψεις, η Ούλρικε Μάινχοφ έζησε μέχρι το 1976 όπου και βρέθηκε απαγχονισμένη στο κελί της. Ο θάνατος της προβλήθηκε από το κράτος και τον τύπο ως αυτοκτονία όμως κανείς δεν πείσθηκε για αυτό. Η κοινή γνώμη, της οποίας ένα μεγάλο και σημαντικό κομμάτι δήλωνε συμπάθεια προς τη RAF πιστεύει πως πρόκειται για δολοφονία με τις ευλογίες του κράτους.
Τριάντα έξι χρόνια μετά το θάνατό της η Μάινχοφ, η «Φωνή της RAF», εμπνέει ακόμη την ίδια γοητεία που ενέπνεε και την δεκαετία του ’70. Όποια κι αν ήταν η κατάληξη της, στην ιστορία θα παραμείνει ως ένα σύμβολο αγωνιστικότητας και αυταπάρνησης, που θυσίασε τα πάντα στο βωμό των ιδανικών της, χωρίς ιδιοτελείς σκοπούς.

Κουλαφέτη Ιλιάνα

Βιβλιοπαρουσίαση: «Πατριδεγωφάγος – η νόσος της πόλης», του Θεόδωρου Ι.Ζιάκα. (Από την εφημερίδα Ένωση Νοεμβρίου που κυκλοφορεί)



«Πατριδεγωφάγος» είναι αυτός που τρώει την πατρίδα του. Που «τρώει» όμως μαζί της και το δικό του Εγώ. Εξού και «εγω-φάγος». Πρόκειται για ένα είδος «αυτοτρωγόμενου» ανθρωπολογικού βαμπίρ. 


Με αυτή του την πρόταση, εξηγεί ο συγγραφέας και στοχαστής, Θεόδωρος Ι. Ζιάκας, τον τίτλο του τελευταίου του βιβλίου «Πατριδεγωφάγος- η νόσος της πόλης», που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Αρμός. Ως κατακλείδα στην εικοσιπενταετή μελέτη του που αφορά το Έθνος ως φαινόμενο και ως κοινωνική πραγματικότητα, μας παραδίδει ένα από τα αρτιότερα δοκίμιά του για να σταθούμε και να σκεφτούμε: τι είμαστε και τι θέλουμε να είμαστε; Ανάγκη επείγουσα να ξανακοιτάξουμε το Έθνος (σελ 21).


Το κύριο ερώτημα λοιπόν που αναλύει με την άψογη συγγραφική του τεχνική, είναι εάν αυτό που ζούμε είναι αυτό που ονομάζουμε ως Finis Graeciae- δηλαδή το τέλος του ίδιου του Ελληνισμού. Μέσα λοιπόν από τον παρασιτισμό και τη σήψη που έχει προκαλέσει η μεταπολίτευση σε συνδυασμό με την οικονομική-και ως εκ τούτου πολιτισμική-ηθική-κοινωνική- κρίση, η νεωτερική κατάρρευση καθώς και η μετανεωτερική μετάβαση έχουν αρχίσει. Το ζητούμενο είναι να μην κυριαρχήσει ο μη βιώσιμος νεοέλληνας που έχουν δημιουργήσει οι συγκεκριμένες συνθήκες, αλλά ο Έλληνας που έτυχε να ακούσει για το «ύδωρ το ζών» και προσπαθεί να ξεμπαζώσει την Πηγή του (σελ 16).

Στο πρώτο μέρος του βιβλίου του , ο συγγραφέας αναλύει τους πιο σημαντικούς όρους που πρέπει να γνωρίζει, όποιος αναφέρεται στο Έθνος, την Παράδοση και τον Αστό. Εξηγεί ποια η σχέση τους με το Κράτος και τις θεωρίες που προέκυψαν τον 19ο αι. - η εποχή της γέννησης των εθνών και των εθνών-κρατών στην Ευρώπη – καθώς και για ποιους λόγους δεν μπορούμε να εντάξουμε το παράδειγμα του ελληνικού έθνους σε αυτήν την εποχή. Εξίσου αναλύει με αριστοτεχνικό τρόπο και επιχειρηματολογια, για ποιους λόγους η ελληνική εθνική ετερότητα προσδιορίζεται από τη γλώσσα και τη θρησκεία, είτε χωριστά είτε από κοινού.  Προχωρεί σε μια ανάλυση του νεωτερικού συστήματος, εξηγώντας ποιες οι διαφορές του Πατριώτη από τον Ιδιώτη του 21ου αιώνα που χαρακτηρίζεται από ευρωλιγουρισμό, και που ο τελευταίος αποφεύγει με οποιοδήποτε τρόπο το Υπερατομικό Καλό∙ ακριβώς για το λόγο του ότι πλέον στην Ελλάδα υπερισχύει το πρότυπο του Ιδιώτη που τρέφεται με τις «αξίες» του μηδενισμού καθώς και και την ενσωμάτωσή του στο αστικό Τεχνοσύστημα, που αποτελεί την κύρια ιδεολογία και κινητήρια δύναμη του σύγχρονου καπιταλιστικού μορφώματος, και το οποίο είναι ενάντιο στην κοινωνία.  Ο Ιδιώτης λοιπόν αυτός, είναι η εξέλιξη του Αστου του Νεωτερικού συστήματος, ο οποίος ζούσε χάρη στην καταστροφική του μανία για οτιδήποτε προήγαγε την άνεση του. Ο σημερινός όμως Ιδιώτης είναι αυτός που αν και συμφεροντολόγος είναι ένα υποκείμενο «ηθικό» αφού «τελεί» τις υποχρεώσεις του προς την Πατρίδα. Ουσιαστικά εξαγοράζει την ιδιωτική του ανηθικότητα με την καθηκοντολογική του αψογότητα. Αυτό όμως δεν είναι το πρότυπο του Έλληνα που θα βγάλει την κοινωνία από τον παρασιτικό τρόπο ζωής, και που θα τον αναδείξει από Άχθο Αρούρη σε δημιουργικό κι ενεργό πολίτη . Τέλος κλείνει το πρώτο μέρος του βιβλίου εξηγώντας για ποιο λόγο ο σύγχρονος μηδενισμός και η απομάκρυνση από τις παραδόσεις, είναι αυτά που γεννάνε και προάγουν το ρατσισμό και το σωβινισμό. Εν ολίγοις η εξαντλητική μανία των νεωτεριστών διανοουμένων, να μηδενίσουν τις βασικές αρχές που σε καιρούς δύσκολους κράτησαν ενωμένο τον ελληνικό λαό και ως αντισώματα κατέστρεψαν τον καρκίνο που προκαλούσε ο πατριδεγωφάγος, είναι αυτή που οδηγεί στην έκλειψη του ελληνικού έθνους.

Στο δεύτερο μέρος τοποθετεί μια σειρά δοκιμίων που ασχολούνται με την ύπαρξη των κομμάτων, τη μεταπολίτευση καθώς και τη μετάβαση μας από το μοντερνισμό στον μεταμοντερνισμό και την ύπαρξη του εθνομηδενισμού ως κύριο ρεύμα ιδεολογίας. Μέσα από αυτά το μόνο που αποκρυσταλλώνεται στο κοινωνικό πεδίο είναι το ελληνικό βαμπίρ, ένα καταναλωτικό παράσιτο. Το παράσιτο αυτό είναι ακριβώς η μορφή του νεοέλληνα που ξεπήδησε μέσα από την μεταπολίτευση και διαμορφώθηκε στα πλαίσια του ΠΑΣΟΚ. Χαρακτηριστικά προέκυψε από τη συγχώνευση κοινωνικού παρασιτισμού, εθνικού γραικυλισμού και πελατειακού πολιτικού συστήματος, αλλά η ανθρωπολογική του βάση βρίσκεται στο αχαλίνωτο μηδενιστικό ατομικισμό που χαρακτηρίζει το διαχρονικό ελληνικό άτομο στη φάση της ολοκλήρωσής του. Είναι το εθνικό μας βαμπίρ (σελ 162).

Χωρίς τις σύγχρονες προκαταλήψεις που χαρακτηρίζουν τους νεωτεριστές αριστερούς διανοούμενους, ο Θεόδωρος Ι. Ζιάκας -ένας αριστερός διανοούμενος που δεν αποτάσσει την ταυτότητα του Έλληνα Χριστιανού-  μέσα από μια αρκετά αισιόδοξη προοπτική, προτείνει ουσιαστικά μια πρόταση εξόδου από την κρίση καθαρά ελληνική∙ κατά την οποία πρέπει να κοιτάξουμε τους θεσμούς που μας βοήθησαν να αναπτύξουμε αντισώματα σε ανάλογες κρίσιμες στιγμές που απειλείτο η ύπαρξη μας ως Έθνος. Η στροφή της κοινωνίας προς τα μέσα και η αναζήτησή παραδοσιακών αξιών, είναι οι μόνες που θα μας βοηθήσουν να επανέλθουμε σε μια εσωτερική ατομική ανασυγκρότηση, μόνη ικανή να μας τραβήξει από την κρίση ψυχών που έχει προκαλέσει η παγκοσμιοποιήση και κατ’επέκταση ο ευρωλιγουρισμός καθώς και ο, κατά σχιζοφρενικό τρόπο, εκδυτικισμός μας.

Κουλαφέτη Ιλιάνα